The Function of Irony in Jang Nameh-ye Nader By Almas Khan Kandouleh'ei

Subject Areas : ...

Zahra Gharib Hosseini ¹ , Hamid Jafari ² , Maryam Karyany ³

1 - Assistant Professor of Persian Language and Literature Department, Vali-e-Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran.
2 - Associate Professor of Persian Language and Literature Department, Vali-e-Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran.
3 - M.A. Graduate of Persian Language and Literature Department, Vali-e-Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran.

Received: 2021-01-16 Accepted : 2021-03-28 Published : 2021-10-23

Keywords: Kurdish language, irony, Jang Nameh, Imaginary Technique, Almas Khan Kandolei,

Abstract :

Simile, metaphors, irony, and imagery are the main fundamentals of traditional rhetoric that help the poet to create imaginative images. Meantime, irony is more applicable in transmitting ideas and experiences due to its connection with the popular people’s language and using the sources of people's customs and beliefs. In this paper, in order to study and identify irony in people's culture better, Nader Almas Khan Kondoleh's Jangnameh has been studied in a descriptive-analytical way. This poem was written in 12 century AH and is considered as an epic work in the Kurdish language. In this study,it has been studied in a descriptive-analytical way.An examination of irony in Nader's system of Jang Nameh shows that he was aware of the unique role of irony in the spread of language, and the preservation of social customs, has made extensive use of this literary technique. Ironies are some of his own literary achievements and they have enriched the language of his poetry. It is noteworthy that most of the ironies that originate from human emotions or have a deep mythological, doctrinal, and social underpinning have also helped to reinforce the epic aspects. This shows the poet has not been unaware of these ironic implications. Also, the poet's adherence to religious principles has caused many ironies to have a deep belief structure in his poetry. Ironies are some of his own literary achievements and have enriched the language of his poetry.

References:

• اشمیت، رودیگر. (1383). راهنمای زبان‌های ایرانی. ترجمۀ آرمان بختیاری و دیگران، جلّد دوم. تهران: انتشارات ققنوس.


• الهاشمی الزهری مصری، احمدبن ابراهیم بن مصطفی. (1393). جواهر البلاغه. مترجم محسن غرویان. چاپ سوم. قم: انتشارات اندیشه مولانا.


• انوری، حسن. (1390). فرهنگ کنایات سخن. جلد 1و2. چاپ سوم. تهران: انتشارات سخن.


• بلو،جویس. (1386). «زبان و ادبیات کردی». ترجمۀ لیلا ضیا مجیدی. فصلنامۀ گوهران:ویژه زبان کردی. ش پانزدهم، صص13-18.


• بدلیسی، امیرشرف خان. (1364). شرفنامه؛ تاریخ مفصل کردستان. تصحیح محمد عباسی. چاپ سوم. تهران: انتشارات تهران.


• بهار، محمدتقی. (1375). سبک‌شناسی یا تاریخ تطور نثر فارسی. جلّد اول. چاپ هشتم. تهران: انتشارات امیرکبیر.


• پارسا، سیداحمد.(1397). «پیوند تشبیه و کنایه در یک گونه بلاغی نادر در ادب عامه». دو ماهنامۀ فرهنگ و ادبیات عامه،6 (22). 106-91.


• پارسا، سه ید ئه حمه د. (۱۳۹۷). روونبیژی له ئه ده بی کوردیدا. سنندج: انتشارات نالی.


• پروانه، فرهاد. (1399). «بررسی تحولات واکی واژه­های زبان کردی (گویش کلهری) در گذر تاریخ نسبت به زبان پهلوی». فصلنامۀ ادبیات و زبان­های محلی ایران زمین، 6 (2)، 69-47.


• تفتازانی، مسعود بن عمر. (1434). مختصرالمعانی. قاهره: مکتبه الثقافه الدینیه.


• جرجانی، عبدالقاهر.(1366). دلائل الاعجاز. تصحیح السید محمد رشید رضا. الطبعه الثالثه. مصر: مطبعه دار المنار.


• حسینی آبباریکی، سید آرمان. (1396). «بررسی زندگی و احوال و آثار الماس خان کندوله‌ای». پژوهشنامه ادبیات کُردی، 3 (4)، 112-


• خوشحالی، بهزاد. (۱۳۸۷). فرهنگ واژگان،اصطلاحات و کنایات. تهران: نشر پانیذ.


• خوش‌کلام، حسام. (1391). «بررسی صُوَر خیال در شاهنامه‌ لَکی». پایان‌نامه‌ کارشناسی ارشد. دانشکدۀ ادبیات دانشگاه پیام نور مرکز قزوین.


• رادمرد،مصطفی و همکاران. (1395). «تحلیلی بر رجز خوانی در شاهنامه فردوسی و شاهنامه کردی الماس خان کندوله ای». جستارهای ادبی، 7 (3)، 101-73.


• رجائی، محمد خلیل. (1353). معالم البلاغه در علم معانی و بیان و بدیع. چاپ دوم. شیراز: انتشارات دانشگاه.


• زرین کوب، عبدالحسین. (1374). شعر بی­دروغ، شعر بی­نقاب. چاپ هشتم. تهران: انتشارات علمی.


• شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1366). صور خیال در شعر فارسی. چاپ سوم. تهران: آگاه.


• صالحی، محی‌الدّین. (1380). سرود بادیه در احوال و آثار شعرای کُرد و لَک و لُر. سنندج: مؤلف با همکاری انتشارات کردستان.


• صالحی، ژیلا و پارسا، سیداحمد. (1387). «مقایسه خسرو وشیرین نظامی با شیرین و فرهاد الماس خان کندوله ای». کاوش نامه، 9 (2)، 152-129.


• صالحی، ژیلا و پارسا، سیداحمد. (1390). «بررسی جلوه‌های زبانی فرهنگ مادری در خسرو و شیرین و هفت پیکر نظامی گنجوی». کاوش نامه، 12 (1)، 57-31.


• العسکری، ابی هلال الحسن بن عبدالله سهل. (1427). کتاب الصناعتین:الکتابه و الشعر. بیروت: مکتبه العصریه.


• القزوینی، جلال الدین محمد بن عبدالرحمن. (2000). الایضاح فی علوم البلاغه. بیروت-لبنان: دار و مکتبه الهلال.


• کندوله‌ای، الماس خان.(1396). جنگنامۀ نادر الماس­خان کندوله‌ای. به تصحیح مظهر ادوای. تهران: انتشارات ققنوس.


• کوش، سلینا .(1396). اصول تحلیل متون ادبی. ترجمۀ حسین پاینده. چاپ اول. تهران: مروارید.


• گه‌ردیگلانی، ئه‌مین. (2009). فه‌رهه‌‌نگی ریژگه (ئه‌و وشانه‌ی له هه‌نبانه‌بورینه‌دا نه‌هاتوون).چاپ یه‌که‌م. چاپخانه: چاپخانه‌ی خانی (دهوک).


• مظفری، شهلا. (1388). «بررسی صُور خیال در دیوان نالی». پایان‌نامۀ‌ کارشناسی ارشد، دانشکدۀ ادبیات دانشگاه پیام نور مرکز تهران.


• میرزانیا، منصور.(1378). فرهنگ­نامۀ کنایه. چاپ اول. تهران: امیر کبیر.


• نظری تاویرانی، علی نظر. (1390). «مقایسۀ شیرین و فرهاد الماس خان کندوله‌ای با خسرو شیرین نظامی (با درآمدی بر ادبیات کلاسیک کردی)». پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد، دانشکدۀ ادبیات و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی.


• نقش‌بندی، سید ایوب و کزازی، میر جلال‌الدّین و داوود آبادی فراهانی، محمدعلی. (1393). «نگاهی به شاهنامه سرایی و رزم‌نامه سرایی در ادب کُردی و سنجش آن با شاهنامه فردوسی». فصلنامۀ علمی پژوهشی زبان و ادب فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، 6 (1)، 166-149.