زمینه و هدف: آفت‌کش‌های تاریخ منقضی در سراسر جهان به عنوان یک چالش زیست محیطی مطرح می‌باشند. از این رو برای جلوگیری از آسیب‌های زیست محیطی ناشی از این سموم نیازمند شناخت کافی از عوامل موثر بر تجزیه آن ها به منظور برنامه ریزی دقیق و مطمئن هستیم. هزینه بازسازی و یا معدوم‌سازی آفت‌کش‌های تاریخ منقضی در مواردی از تولید اولیه آفت‌کش‌ها نیز بیشتر است. روش بررسی: این تحقیق به منظور بررسی امکان به کارگیری سموم تاریخ منقضی موجود در انبارهای شرکت خدمات حمایتی‌کشاورزی انجام شده است. به این منظور آزمایش‌های کنترل کیفی نمونه‌ها براساس دستورالعمل‌های فائو، CIPAC و شرکت‌های سازنده آفت‌کش‌ها انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل براساس گروه‌های مختلف آفت‌کش، حالت فیزیکی فرمولاسیون علف‌کش‌ها، شرکت‌های تولید کننده، تاریخ تولید علف‌کش‌ها و موقعیت اقلیمی انبارهای نگهداری آن ها دسته‌بندی گردید. تجزیه و تحلیل آماری توسط آزمون Chi-Square جهت تعیین اختلاف بین متغیرهای مورد مطالعه و آزمون ریسک (Risk) جهت نشان‌ دادن ریسک نسبی تجزیه شدن با کمک نرم افزار SPSS-18 انجام شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد همبستگی معنا داری بین مدت زمان پس از تولید علف‌کش‌ها و درصد تجزیه ‌شدن آن ها وجود دارد. درصد تجزیه در حشره/کنه‌کش‌های تاریخ منقضی بیشتر از علف‌کش‌ها و درصد تجزیه علف‌کش‌های تاریخ منقضی بیشتر از قارچ‌کش‌ها بود. درصد تجزیه علف‌کش‌هایی که در داخل کشور فرموله شده بودند معادل 52 درصد و علف‌کش‌های هندی/‌ چینی معادل 67 درصد بود. نتایج نشان داد که علف‌کش‌های مایع معادل 55 درصد و علف‌کش‌های جامد معادل 26 درصد تجزیه شده بودند. همچنین بین چهار منطقه آب و هوایی محل‌های نگهداری علف‌کش‌ها به لحاظ تجزیه شدن و ماندگاری رابطه آماری معنی‌داری وجود نداشت. Manuscript profile