مقدمه: حمایت و مشارکت مدیران یک سازمان لازمه پیاده سازی یک مدیریت بحران موثر می باشد. آماده کردن شرایط از طریق روشن نمودن مقاصد و اهداف طرح مدیریت بحران بر مبنای فلسفه و ارزش‌های سازمان صورت می گیرد که این امر در مراکز بهداشت و درمان نمود بیشتری دارد. هدف از انجام این تحقیق شناسایی نقش شایستگی‌های رهبری اشتراکی در مدیریت بحران (مطالعه موردی: بیمارستان فارابی) است. روش پژوهش: این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی و پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه مدیران و معاونان و کارکنان بیمارستان فارابی می‌باشند که تعداد آنها 820 است لذا حجم نمونه لازم بر اساس فرمول کوکران، 262 نفر تعیین شد. برای بررسی متغیرهای تحقیق از ابزار پرسشنامه استفاده شد. پایایی پرسش‌نامه‌ها به‌وسیله ضریب آلفای کرونباخ و روایی محتوایی پرسش‌نامه‌ها توسط جمعی از اساتید دانشگاه و روایی سازه آنها توسط تحلیل عاملی تأییدی مورد تأیید قرار گرفت. فرضیه‌های پژوهش توسط مدل‌سازی معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفتند. یافته‌ها: ویژگی ها و مهارت ها به طور مستقیم(ضریب 0.48) و غیر مستقیم و از طریق رهبری وظیفه گرا(ضریب 0.80)، رهبری مردم گرا(ضریب 0.26) و رهبری سازمان گرا(ضریب 0.14) در مدیریت بحران نقش دارد. هم‌چنین مشخص شد رهبری وظیفه گرا، رهبری مردم گرا و رهبری سازمان گرا به ترتیب با ضرایب 0.89، 0.33 و 0.79 به صورت مستقیم در مدیریت بحران نقش دارند. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های تحقیق ویژگی ها و مهارت‌ها می توانند در مدیریت بحران بیمارستان فارابی نقش داشته باشند که این تاثیر مصورت مستقیم و غیر مستقیم و از طریق متغیرهای میانجی رهبری وظیفه گرا، رهبری مردم گرا و رهبری سازمان گرا صورت می پذیرد. Manuscript profile