چکیده: داروی پروپوفول یک داروی بیهوش کننده داخل وریدی است که درجراحی های کوتاه مدت وسرپایی و همچنین در مواردکمبود امکانات پیشرفته ی تنفسی بسیار مفید می باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثرات وابسته به دوز پروپوفول با استفاده از تکنیک اکوکاردیوگرافی به عنوان یک تکنیک غیر تهاجمی برروی شاخص های عملکردی قلب می باشد. ازتعداد 10قلاده سگ نر باوزن حدود 25 تا30کیلوگرم با میانگین سنی 2تا3سال دراین مقاله استفاده شد. سلامت سیستم قلب وعروق این سگ ها با استفاده از سمع قلب،اکوکاردیوگرافی و الکتوکاردیوگرافی مورد بررسی قرار گرفت. اکوکاردیوگرافی قبل از تزریق دارو از نماها و رهیافت های استاندارد اخذ گردید و سپس پروپوفول با دوزاژهای 1و5/2میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن محاسبه و تزریق گردید .هربار پس از تزریق فاکتور های ، SV ،EF و FS مورد بررسی قرار گرفت.براساس نتایج بدست آمده در دوزاژ 1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن فاکتور های FS(کسر کوتاه) و SV(حجم ضربه ای) به طور معنادارد رمقایسه با گروه شاهد کاهش یافته بود ودرنهایت EF(کسر کوتاه) درمقایسه با گروه شاهد تغییر معنا داری مشاهده نشد ولی براساس نتایج بدست آمده در دوزاژ 5/2 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن تزریق دارو دراین دوزاژ هیچ تائثیری برروی شاخص های عملکردی قلب نداشت.لذا ازپروپوفول در دوزاژ5/2 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن میتوان به عنوان یک داروی سالم در جراحی های کوتاه مدت و در زمانی که تجهیزات پیشرفته به منظورتنفس مصنوعی موجود نباشد استفاده کرد. واژه های کلیدی:پروپوفول،سگ،بیهوشی،اکوکاردیوگرافی،قلب Manuscript profile

مصرف بی رویه آنتی بیوتیک سبب افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی و انتقال ژنهای مقاوم آنتی بیوتیکی از حیوان به انسان می گردد، به همین جهت بایستی جایگزین های مناسبی را برای آنتی بیوتیک ها یافت تا این عوامل به حداقل برسد که آزمایش حاضر همین هدف را دنبال کرده است .از 420 قطعه جوجه گوشتی نژادآرین یک روزه به مدت 42 روز در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار، 3 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره ی شاهد و سه سطح پروتکسین و ویرجینامایسین 10 درصد(25/0،5/0و75/0) بودند که در پایان آنالیز داده ها با روش GLM و مقایسه میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن انجام شد. در کل دوره پرورش ، مقدار خوراک مصرفی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی حاوی پروتکسین و ویرجینامایسین، نسبت به شاهد کاهش یافت (5/0>p). اثر پروتکسین بر وزن زنده، لاشه آماده طبخ و میانگین افزایش وزن روزانه معنی دار بود، به طوری که در تیمارهای حاوی پروتکسین وزن زنده و لاشه آماده طبخ بالاتر از شاهد بود(5/0>p). تیمار حاوی 5/0 درصد پروتکسین بالاترین وزن زنده و وزن لاشه آماده طبخ را داشت(5/0>p). غلظت فرآسنجه های خونی گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین های با دانسیته بالا، پایین و بسیار پایین و نیتروژن اوره ای خون تحت تاثیر قرارگرفتند بالاتر از شاهد بود (5/0>p). بنابراین نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اثر پروبیوتیک نه تنها با آنتی بیوتیک برابراست ، بلکه در مواردی اثرات بهتر و مفیدتری نیز داشت، پس میتوان استفاده از پروبیوتیک را به جای آنتی بیوتیک ویرجینامایسین در جیره پیشنهاد کرد. Manuscript profile