هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش میانجی‌گری فعالیت بدنی در رابطه علّی اعتیاد به فضای مجازی با سلامت روانی ورزشکاران رشته ژیمناستیک باشگاه‌های ورزشی کرج بود. روش‌شناسی: روش تحقیق حاضر توصیفی – همبستگی بوده و به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش ورزشکاران رشته ژیمناستیک باشگاه‌های ورزشی شهرستان کرج در سال 1401، به تعداد 541 نفر بود. تعداد نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران و تعداد پرسشنامه‌های کامل جمع‌آوری‌شده 217 نفر بدست آمد و به روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه‌های استاندارد اعتیاد به فضای مجازی کیمبرلی یانگ(1998)، فعالیت بدنی اعتصام (1393) و سلامت روانی گلدبرگ (1972) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با تحلیل مسیر به روش حداقل مربعـات جزئـی و با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS.26 وPls smart نسخه سوم انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که فعالیت بدنی نقش میانجی‌گری معناداری در رابطه علّی اعتیاد به فضای مجازی با سلامت روانی ورزشکاران رشته ژیمناستیک باشگاه‌های ورزشی دارد و مدل تحقیق حاضر از برازش مطلوبی برخوردار می‌باشد. همچنین اعتیاد به فضای مجازی با ضریب 0/13- و فعالیت بدنی با ضریب 0/23 اثر مثبت و معنی‌داری بر سلامت روان و از طرفی دیگر اعتیاد به فضای مجازی با ضریب 0/28- اثر منفی و معنی‌داری بر فعالیت بدنی دارد.نتیجه‌گیری: انجام فعالیت های بدنی می تواند به‌عنوان ابزاری در جهت ارتقاء سطح سلامت روانی ورزشکاران به منظور مقابله با اعتیاد به فضای مجازی و اثرات نامطلوب آن در نظر گرفته شده و اثرات سودمندی را بر بهداشت روان آنها گذاشت. Manuscript profile