آلودگی آبهای زیرزمینی و سطحی به نیترات در بسیاری از مناطق دنیا به‌یک مشکل جدی تبدیل شده است. ایجاد عوارض نامطلوب روی اکوسیستم‌های آبی از مهمترین اثرات غلظت بالای نیترات در محلول‌های آبی است. نانوذرات فلزی آهن‌صفرظرفیتی(Fe0) برای تصفیه ترکیبات سمی از آب بسیار مورد توجه است. هدف از این پژوهش استفاده از نانوساختار فلزی پوشیده شده باکربن‌کوانتوم دات(CQD-Fe0) به‌منظور بررسی نقش آن‌ها در نیترات‌زدایی زیستی تیوباسیلوس دنیتریفیکانس -می‌باشد. به این‌منظور نانوذراتFe0 به‌روش کاهش در فاز مایع سنتز شدند و به‌منظور زیست سازگاری، توزیع یکنواخت و عدم کلوخه شدن،Fe0 با کربن‌کوانتوم‌دات پوشش‌دار شد. مشخصه‌یابی نانوذرات توسط XRD،TEM، FESEM، FTIR و DLS تعیین‌گردید. طیف FTIR، تشکیل پیوند CQD وFe0 را تأیید کرد. قطر متوسط نانوذراتCQD-Fe0 درمحدودهnm 32/38-31/29 مشاهده شد. براساس نتایج با افزایش دما، رشد و فعالیت نیترات زدایی زیستی میکروارگانیسم تیوباسیلوس دنیتریفیکانس افزایش می‌یابد. Manuscript profile

بیماری آلزایمر یکی از بیماری های تحلیل برنده سیستم عصبی است که جمعیت بسیاری را در سراسر جهان درگیر کرده و تا کنون درمان قطعی برای آن یافت نشده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر سینئول به عنوان یک ماده ی آنتی اکسیدان طبیعی بر پارامترهای رفتاری، بیوشیمیایی و هیستولوژیکی در بیماری آلزایمر بود. برای این منظور تعداد 36 سر موش نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل بدون جراحی و تیمار خاص بودند. سایر گروه ها تحت جراحی قرار گرفته و به چهار گروه بتا آمیلوئید و به یک گروه PBS (حلال بتا آمیلوئید) تزریق شد. گروه شم با تویین 80 (حلال سینئول) تیمار شد و دو گروه تیمار هم با دوز های 02/0 و 04/0 میلی گرم/کیلوگرم سینئول تیمار شدند. گروه کنترل، گروه آلزایمری و گروه PBS هیچ تیماری دریافت نکردند. در نهایت پارامترهای رفتاری (زمان رفتن موش های به بخش تاریک دستگاه شاتل باکس)، بیوشیمیایی (مالون دی آلدهید، سوپراکسید دیسموتاز، TNF-α) و بافتی (با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و تیوفلاوین S) مورد بررسی قرار گرفتند. در موش های آلزایمری مدت زمانی که طول می کشید تا موش به بخش تاریک شاتل باکس برود به طور معناداری (001/0 p <) کمتر از موش های کنترل بود. سطح مالون دی آلدهید و TNF-α نیز در موش های آلزایمری نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار و سطح سوپراکسید دیسموتاز کاهش معناداری داشت (001/0 p <). بررسی های بافتی نیز نشان داد که در موش های آلزایمری مرگ سلولی نورونی به طور گسترده در هیپوکامپ رخ داده و پلاک های آمیلوئیدی نیز افزایش داشته اند (001/0 p <). تیمار موش ها با سینئول به صورت وابسته به دوز تمامی موارد ذکر شده را به طور معناداری بهبود بخشید. سینئول احتمالاً می تواند به عنوان یک ماده ی آنتی اکسیدان طبیعی مناسب در جهت درمان بیماری آلزایمر و کاهش علائم آن مورد استفاده قرارگیرد که این امر نیازمند انجام تحقیقات بیشتر می باشد. Manuscript profile