درماتوفیت‌ها به عنوان عوامل قارچی که اغلب ضایعات پوستی ایجاد می‌کنند، شناخته می‌شوند. آسیب‌های ناشی از درماتوفیتوزیس می‌تواند برای حیوانات و صاحبان آن‌ها ناخوشایند باشد. عوامل درماتوفیتی می توانند انسان دوست، حیوان دوست و خاک دوست باشند. در این مطالعه به بررسی شیوع این بیماری در سگ های شهرستان بابلسر پرداخته شد. بدین منظور، طی مدت 6 ماه از صد قلاده سگ ارجاعی به کلینیک‌های سطح شهر نمونه ‌برداری گردید که پس از کشت و مشاهده میکروسکوپی، میزان آلودگی با عوامل درماتوفیتی 13% تعیین شد. شایع‌ترین عامل درماتوفیت، میکروسپوروم کنیس با 61% آلودگی بود که به شکل معنی داری(P<0.05) بیشتر از سایر عوامل درماتوفیتوزیس مشاهده شد. سایر درماتوفیت‌های جداشده شامل میکروسپوروم جیپسئوم، میکروسپوروم نانوم و تریکوفایتون وروکوزوم بودند. همچنین میزان ابتلاء در سگ‌های بالای یک سال، به شکل معنی ‌داری دو برابر بوده است(P<0.05) اما اختلاف معنی ‌داری از نظر آلودگی بین دو جنس مشاهده نشد. نهایتاً میزان آلودگی در شهرستان بابلسر نسبت به پژوهش‌های قبلی که میزان شیوع عوامل درماتوفیت را بررسی کرده بودند، در سطح پایین ‌تری بوده اما با این حال، رعایت نکات بهداشتی و مراقبت‌های بیشتر از حیوان در تمامی سنین، توصیه می‌شود. با کاهش آلودگی و عفونت درماتوفیت در دام های اهلی می توان به کنترل این عفونت در جوامع انسانی امیدوار بود. Manuscript profile