پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه علی سبک‌های یادگیری و خودناتوان‌سازی تحصیلی با نقش میانجی مهارت‌های فراشناخت و کمال‌گرایی دانش‌آموزان انجام شد. این مطالعه مقطعی- همبستگی بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه نظری شهر بجنورد در سال تحصیلی 98-1397 بودند که تعداد 350 نفر از آنان با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های سبک‌های یادگیری (کلب، 1985)، مهارت‌های فراشناخت (داوسون و مک‌اینرنی، 2004)، کمال‌گرایی (هویت و فلت، 1991) و خودناتوان‌سازی تحصیلی (شوینگر و استینسمیئر-پیلستر، 2011) بودند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS-16 و Amose-22 با روش معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مدل برازش مناسبی داشت و سبک‌های یادگیری بر مهارت‌های فراشناخت و کمال‌گرایی تاثیر معنادار مثبت، مهارت‌های فراشناخت بر خودناتوان‌سازی تحصیلی تاثیر معنادار منفی و کمال‌گرایی بر خودناتوان‌سازی تحصیلی تاثیر معنادار مثبت داشت. همچنین سبک‌های یادگیری با میانجی مهارت‌های فراشناخت و کمال‌گرایی بر خودناتوان‌سازی تحصیلی تاثیر معنادار منفی داشتند (01/0>P). با توجه به نتایج برای کاهش خودناتوان‌سازی تحصیلی دانش‌آموزان می‌توان برنامه‌هایی بر اساس سبک‌های یادگیری، مهارت‌های فراشناخت و کمال‌گرایی طراحی و اجرا کرد. Manuscript profile