خانواده پارامفیستوماتیده از مهمترین ترماتودهای شکمبه و نگاری نشخوارکنندگان می باشند که دوران بلوغ خود را در شکمبه و نگاری سپری می کنند که در این ارگانها بدون ضایعه بوده و برای میزبان خود خطری ندارند . ولی شکل نابالغ اینها در روده باریک بوده و در این محل است که ضایعات پاتولوژیک از خود بر جای می گذارند . در بازرسی های انجام شده در کشتارگاه ارومیه حدود 2421 لاشه مورد بازرسی قرار گرفت که از این بین 6 شکمبه آلوده به انگل پارامفیستوموم و در روده باریک یک راس از این 6 راس که شکمبه آلوده داشتند آثار پاتولوژیک مربوط به پارامفیستوموم مشاهده شد . بطور کلی میزان آلودگی روده باریک به این انگل از میان کل نمونه های بازرسی شده 0/04 ٪ بود . نمونه روده مذکور دارای پرخونی شدید و خونریزی بود . در بررسی های میکروسکوپی ، اتساع غدد روده ، تخریب سطحی غدد ، جایگزین شدن رشته های فیبرین و نیز نفوذ سلولهای التهابی بصورت منتشر و آنتریت فیبرینی نکروتیک مشهود بود . همچنین در بازرسی کل روده ها عوارض دیگری چون پرخونی ، خونریزی ، زخم و ندولهای آسترتاژیایی نیز مشاهده شد . نتایج آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون t - test نشان می دهد که فصل و شرایط آب و هوایی در ایجاد آلودگی با انگل پارامفیستوموم موثر بوده و اختلاف معنی داری بین ضایعات ایجاد شده و شرایط آب و هوایی و فصل وجود دارد ( 0/05 > p ) . همچنین سن و جنس گوسفندان و pH نمونه های اندازه گیری شده رابطه معنی داری با ایجاد آلودگی و ضایعات انگل پارامفیستوموم ندارد ( 0/05 > p ) . با توجه به نتایج آسیب شناسی در روده باریک به منظور جلوگیری از ابتلا به این انگل و کاهش خسارات ناشی از آن در گوسفندان منطقه استفاده از برنامه کنترل انگلی توصیه می شود. Manuscript profile

در مدت یک ماه لاشه 323 رأس گاو (213 رأس گاو نر و 110 رأس گاو ماده) با مراجعه به کشتارگاه ارومیه بازرسی شد. کبد و کیسه صفرای 47 رأس گاو دارای تغییرات ظاهری بودند. مقاطع هیستوپاتولوژی از بافت‌های ضایعه دار تهیه شد و برای باکتریولوژی از محتویات کیسه های صفرای سالم و ضایعه دار کشت به عمل آمد. عمده تغییرات ظاهری نظیر افزایش ضخامت و خونریزی های پته شی شکل در دیواره کیسه صفرا، سنگ در کیسه صفرا، سنگ‌های صفراوی کبدی، فاسیولیازیس کبد و دیکروسولیوم در کیسه صفرا، کبد و کیسه‌های صفراوی ضایعه دار مشاهده شد. مقاطع بافتی با سه روش هماتوکسیلین و ائوزین (H&E)، پریودیک اسید شیف (PAS)و تری کروم ماسون (masson’s trichrome)رنگ‌آمیزی شدند. ضایعات به صورت کوله سیستیت، هیپرپلازی غدد سروموکوسی مخاطی، پرخونی، خونریزی، نکروز چربی و افزایش ضخامت لایه‌های کیسه صفرا مشاهده شدند. همچنین باکتری اشریشیا کلی از 4 مورد کیسه صفرا جداسازی شد. در جنس ماده بروز تغییرات میکروسکوپی شامل کوله سیستیت، افزایش ضخامت لایه مخاطی، هیپرپلازی غدد سروموکوسی، خونریزی در لایه‌های غیر از مخاط بود. وجود باکتری در کشت محتویات کیسه صفرا جنس ماده بیشتر از جنس نر بود (05/0>p). همچنین، بروز کوله سیستیت در نژاد بومی منطقه در مقایسه با نژادهای دورگه و هلشتاین بیشتر بود (05/0>p).با توجه به نتایج، یکی از عوامل مستعد کننده کوله سیستیت در گاوهای منطقه، شیوع فاسیولیازیس کبدی است. به نظر می رسد نحوه تغذیه سنتی و رژیم غذایی گاوهای بومی، در بروز سنگ‌های صفراوی که خود در اثر کوله سیستیت‌ها ایجاد می‌شوند، مؤثر می‌باشند. Manuscript profile

در تحقیق حاضر تعداد 490 رأس گاو (293 راس ماده و197 راس نر) در کشتارگاه ارومیه مورد بازرسی قرار گرفت. در بررسی‌های انجام شده 17 راس گاو (3.4%) واجد ضایعه طحالی بودند که از این تعداد، 6 مورد همراه با ضایعات در دیگر ارگان‌ها بود. از طحال‌های درگیر نمونه برداری شد و پس از انجام عمل ثبوت، مقاطع 6 میکرونی تهیه و با روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. در بازرسی ماکروسکوپی، عوارضی چون اسپلنومگالی، تغییر قوام بافتی، تغییر رنگ و کیست در مقایسه با ضایعات دیگر از فراوانی بیشتری برخوردار بود. در بررسی‌های میکروسکوپی، هموسیدروز، فیبروز پارانشیم، تومور، خونریزی و نکروزهای کانونی در طحال های درگیر مشاهده شد. در بررسی آماری تغییرات رنگ طحال ما بین گروه های نژادی و تغییر قوام طحال مابین دو جنس نر و ماده اختلاف معنی دار نشان داد (0.05>p). همچنین فراوانی طحال های ضایعه دار رابطه معنی داری با سن و جنس گاوهای ذبح شده داشت (0.05>p). Manuscript profile

در این بررسی در طی مدت 5 ماه با مراجعه به کشتارگاه صنعتی ارومیه، کبد 1286 راس گاو کشتار شده به لحاظ رنگ و قوام، مورد بازرسی ظاهری (ماکروسکوپی) قرار گرفتند. از این تعداد، کبد 110 گاو دارای ضایعه بودند. نمونه های بافتی برداشته شده از کبدهای ضبط شده در محلول ثبوتی بافر فرمالین 10% قرار داده شد وبرای تهیه مقاطع بافتی 6 میکرونی به آزمایشگاه آسیب شناسی ارسال شدند. مقاطع بافتی به دو روش هماتوکسیلین و ائوزین (H&E) و پریودیک اسید شیف (PAS) رنگ آمیزی شدند. بیشترین تغییرات آسیب شناسی در کبدهای ضایعه دار به ترتیب تغییر چربی (33.6%)، پرخونی (27.3%)، هپاتیت و کولانژیت (25.5%)، فاسیولیازیس (25.5%) بود. نتایج این تحقیق نشان داد رابطه پرخونی در کبد گاو با سن آنها معنی دار بود (p Manuscript profile