اخیرا استفاده از داروهایی که به دلایلی غیر از ناباروری مردان تجویز می شود ممکن است تأثیر بالایی بر پتانسیل باروری داشته باشد. ایبوپروفن، به عنوان یکی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، احتمالاً می تواند تأثیر منفی بر روند اسپرماتوژنز داشته باشد که می تواند وابسته به دوز باشد. این عارضه جانبی احتمالاً از طریق استرس اکسیداتیو ایجاد می شود. بنابراین، در این مطالعه، ما اثر دوزهای مختلف ایبوپروفن بر اسپرماتوژنز، پارامترهای اسپرم و استرس اکسیداتیو را ارزیابی کردیم. در این مطالعه، 15 موش نر NMRI، روزانه با دوزهای مختلف ایبوپروفن (5، 25، 50 و 100 میلی گرم/کیلوگرم) به مدت یک ماه گاواژ شدند. موش ها روزانه گاواژ شده و پس از 35 روز آسان کشی شدند. سپس پارامترهای مورفومتریک بیضه، غلظت، تحرک و استرس اکسیداتیو اسپرم ارزیابی شد. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ANOVA تحلیل گردید. دوزهای مختلف ایبوپروفن در مقایسه با گروه کنترل بر امتیاز جانسون و غلظت اسپرم تأثیری نداشت. اما تحرک اسپرم تنها در دوز 100 میلی گرم/کیلوگرم به طور ناچیزی کاهش یافت. بعلاوه سطح استرس اکسیداتیو در تمام دوزهای ایبوپروفن در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت و این افزایش تنها در دوز 100 میلی گرم/کیلوگرم معنادار بود (03/ 0p =). بر اساس نتایج این مطالعه، تجویز مداوم ایبوپروفن به مدت یک ماه هیچ تأثیر قابل توجهی بر اسپرماتوژنز و پارامترهای اسپرم ندارد، اما به طور قابل توجهی تولید ROS را افزایش می دهد که تأثیر آن بر یکپارچگی کروماتین اسپرم، برای مدت طولانی نگران کننده است، که در آینده نیاز به مطالعات بیشتری دارد. Manuscript profile