دسرطان سلول‌های کبدی (HCC) یکی از شایع‌ترین بدخیمی‌ها در سرتاسر جهان می‌باشد و نسبت به داروهای شیمی‌درمانی مانند دوکسوروبیسین و 5-فلورویوراسیل (5-FU) مقاوم می‌باشد. عصاره سیلیبیوم ماریانوم یا ترکیب فعال سیلی مارین آن خاصیت ضدسرطانی دارد و بپیشنهاد شده است که به عنوان یک عامل جایگزین و مکمل در درمان می‌تواند استفاده می شود. در این مطالعه تأثیرات ترکیبی اسانس سلیبیوم ماریانوم و5-FU برای سرکوب رشد HCC در شرایط آزمایشگاهی با تأثیر بر مسیرهای Wnt، NF-κB، رگ‌زائی، آپوپتوز و اتوفاژی بررسی شد. بیان ژن‌های مسیر پیام رسانی NF-κB و Wnt و همچنین فاکتورهای مربوط به رگ‌زائی، آپوپتوز و اتوفاژی با استفاده از تکنیک‌های وسترن بلات و qRT-PCR بررسی شد. براساس نتایج بدسن آمده همه تیمارها در مقایسه با گروه کنترل، زیستاییِ سلول‌های HepG2 را کاهش دادند. علاوه بر این، اسانس سلیبیوم ماریانوم خوزستان یا اصفهان (Sm-K و Sm-I) در ترکیب با 5-FU، مهاجرت و تهاجم را در سلول‌های HepG2 را کاهش داد. از لحاظ آماری میانگین بیان پروتئین‌های مرتبط با رگ‌زائی (VEGF، COX-2، Bfgf و HIF-1α)، آپوپتوز (Bcl-2، Bax و کاسپاز-8)، اوتوفاژی (Beclin-1، LC3-I و LC3-II) و NF-kB (total NF-κB (p65) و phospho NF κB (p65)) به میزان قابل توجهی در سلول های تیمار شده در مقایسه با گروه کنترل تغییر یافته است. علاوه براین، سطوح بیان ژن‌های مرتبط با مسیر Wnt نیز کاهش یافت. روی هم رفته، یافته‌ها نشان داد که سلیبیوم ماریانوم به تنهایی یا در ترکیب با 5-FU می‌تواند از طریق تنظیم مسیرهای پیام رسانی اتوفاژی، آپوپتوز، رگ‌زائی، NF κB و Wnt، اثرات ضدتومور ایجاد کند. Manuscript profile

گلیوبلاستوما (GBM) یکی از مهمترین نئوپلاسم‌های مغزی است و با مقاومت دارویی بالا همراه است. مکانیسم‌های مختلف سلولی و مولکولی، از جمله آپوپتوز، آنژیوژنز، اتوفاژی، مسیرهای NF-κB و Wnt، نقش مهمی در پیشرفت GBM ایفا می‌کنند. ما در این مطالعه، اثر کورکومین و نانومیسل‌کورکومین همراه با ارلوتینیب را برای سرکوب GBM در شرایط آزمایشگاهی بررسی کردیم. این سرکوب با تأثیر بر مسیرهای سیگنالینگ NF-kB و Wnt، مهار آنژیوژنز و القای اتوفاژی و آپوپتوز انجام می‌شود. کورکومین و نانومیسل‌کورکومین (50 میکرومولار) به تنهایی و همراه با ارلوتینیب (50 میکرومولار) در سلولهای گلیوبلاستوما U87 بررسی شد. بیان مسیرهای سیگنالینگ Wnt و NF-kB، آپوپتوز، آنژیوژنز، ژن‌ها و پروتئین‌های مرتبط با اتوفاژی توسط qRT-PCR و وسترن بلات بررسی شد. در مقایسه با گروه کنترل، تمام تیمارها از زیستایی سلولهای گلیوبلاستومای U87 کاسته‌اند. علاوه بر این، پروتئین‌های مرتبط با آنژیوژنز، به عنوان مثال، Cox-2، VEGF، HIF-1α و bFGF، به طرز چشمگیری کاهش یافته‌اند. همه تیمارها پروتئین‌های مرتبط با اتوفاژی و آپوپتوز، یعنی Bax، Beclin 1، کاسپاز 8، Bcl-2، LC3-II و LC3-I را تنظیم کردند. Total NF κB (p65) و phospho NF. κB (p65) با هر تیمار در سطح پروتئین کاهش یافتند. بیان VEGF، cyclin D1، Twist، ZEB و ژن‌های مرتبط با مسیر Wnt نیز کاهش یافت. به طور کلی، این نتایج نشان داد که کورکومین و نانومیسل‌کورکومین به تنهایی یا در ترکیب با ارلوتینیب از طریق تنظیم یک سری مکانیسم‌ها مانند آپوپتوز، اتوفاژی، آنژیوژنز، مسیرهای سیگنالینگ Wnt و NF. κB‌، اثرات ضد GBM از خود نشان می‌دهند. Manuscript profile