Infection with the COVID-19 virus has a wide range of adverse effects on the metabolic and endocrine systems, and in fact, one of the main ways of influencing this new virus has been through these systems. This is why people with chronic underlying diseases such as obesity, diabetes, metabolic syndrome, and hypertension show more severe symptoms and higher mortality rates. On the other hand, exercise can reduce the symptoms resulting from disease and reduce its lasting effects by improving metabolic health and modulating hormonal mechanisms. Due to the new and unknown nature of COVID-19, clinical trials and experimental studies have not been performed to investigate the effect of exercise on mortality or severity and persistence of symptoms in patients with COVID-19, but exercise with modifications can improve insulin resistance, reduce the amount of mass, improve fat and anti-inflammatory properties, and increase the expression of ACE2 receptors, intracellular metabolism and other pathways that all can play a positive role in combating the virus. Due to the unknown aspects of the mechanism of COVID-19 and exercise, more studies need to be done on the dose-response relationship of exercise before and after the infection in different age groups and specific groups. Manuscript profile

انزوای اجتماعی از هفته‌های پس از شیردهی ممکن است باعث تغییر رفتار در حیوانات بالغ شود و از طرفی خمیازه رفتار فیلوژنی و مسری است. این مطالعه در موش نر بالغ انجام شد با هدف تعیین تأثیر استرس انزوای اجتماعی بر رفتار خمیازه در موش صحرایی نر بالغ تیمار شده با مرفین و نالوکسان انجام شده است. تعداد 32 موش صحرایی (21 روز پس از شیر گرفتن) انتخاب شده و موش ها به مدت 6 هفته در قفس‌های جداگانه با بافرهای پلاستیکی سیاه قرار گرفتند. هشت موش در یک گروه کنترل و بقیه در قفس‌های انفرادی قرار گرفتند: یک موش نر در هر قفس و آنها را بدین صورت گروه‌بندی کردیم: گروه کنترل در شرایط اجتماعی که در یک قفس 8 رت قرار داده شد و بعد 6 هفته تزریق سالین با دوز 1 میلی گرم بر کیلوگرم رفتار خمیازه به مدت 60 دقیقه ثبت می‌گردد. گروه دوم یا انزوای اجتماعی بدون تیمار با آگونیست و آنتا گونیست داروهای اپیوییدی در قفس مجزا که هر قفس یک رت دارد بعد 6 هفته رفتار خمیازه به مدت 60 دقیقه ثبت می‌گردد. گروه سوم، انزوای اجتماعی بعد 6 هفته تیمار با آگونیست داروهای اپیوییدی (مرفین) با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم بعد از30 دقیقه به مدت60 دقیقهرفتار خمیازه ثبت می‌گردد. گروه چهارم، انزوای اجتماعی بعد 6 هفته تیمار با آنتاگونیست مرفین (نالوکسان) با دوز 1 میلی گرم بر کیلوگرم بعد از 30 دقیقه به مدت 60 دقیقهرفتار خمیازه ثبت می‌گردد. تعداد خمیازهدر گروه دریافت کننده مرفین (05/0p ≤) تفاوت معنی‌داری نسبت به گروه کنترل (05/0p ≤) نداشت. همچنین افزایش تعداد خمیازه‌ها در گروه‌هایی که نالوکسان دریافت می‌کردند (001/0p ≤) وجود داشت. در شرایط انزوی اجتماعی تزریق مرفین باعث تغییر تعداد خمیازه در موش‌های صحرایی نر نمی‌شود در حالیکه نالوکسان آنتاگونیست گیرنده‌ی اوپیوییدی مو، موجب افزایش تعداد خمیازه در شرایط انزوای اجتماعی می‌گردد. Manuscript profile

این پژوهش با هدف بررسی نقش بذر کدو و تمرین استقامتی بر نشانگان فشار اکسیداتیو بافت عضلات تند انقباض در رت های نر مسموم شده با پراکسید هیدروژن انجام شد. بدین منظور تعداد48 سر رت نر بالغ با وزن 20±220 گرم و 8 هفته، مطابق با مداخلات استرس (پراکسیدهیدروژن )، مکمل بذر کدو و تمرین استقامتی اجرا شد. جهت القا استرس اکسیداتیو تزریق درون صفاقی H2O2 با دوز 2 میلی مول بر کیلوگرم به صورت سه بار در هفته یک روز درمیان انجام شد. القا مکمل بذر کدو به صورت 5/0 میکروگرم روزانه با تزریق درون صفاقی با غلظت UI/ml 300000 انجام شد. گروه های تمرینی روزانه تمرین هوازی بر روی تردمیل را به مدت 8 هفته انجام دادند، پروتکل تمرین با سرعت 8 متر در دقیقه و شیب 10 درجه به مدت 30 دقیقه بر روی تردمیل در هفته ی اول شروع و به تدریج به سرعت 20 متر در دقیقه با زاویه ده درجه به مدت 60 دقیقه در هفته هشتم رسید. جهت تجزیه تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0= استفاده گردید. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین و دریافت بذر کدو به صورت جداگانه اثر معنی داری بر غلظت ATp < strong>، ADp < strong>، نسبت ATP/ADP ، MDA و PAB عضله طویل بازکننده انگشتان (تند انقباض) دارد (001/0 = p < /em>). اما تعامل تمرین و بذر کدو بر MDA(56/0 = p < /em>) و نسبتATP/ADP (88/0 = p < /em>) عضله طویل بازکننده انگشتان (تند انقباض) اثر معنی داری نداشت ولی بر سایر متغیرها تاثیر معناداری داشت (001/0 = p < /em>). مصرف مکمل بذرکدو و تمرین استقامتی می تواند باعث کاهش استرس اکسیداتیو در بدن گردد و مکمل یاری بذر کدو و تمرین استقامتی و اثرات آن بر استرس اکسیداتیو نیاز به تحقیقات بیشتری در آینده دارد. Manuscript profile