به منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی (کنترل شده) بر جوانه‌زنی و فعالیت آنزیم آمیلاز بذر برنج، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار و 12 تیمار شامل فرسودگی (شاهد و دو سطح 87 و 77 درصد جوانه‌زنی شاهد) و پرایمینگ (شاهد، جیبرلین و اسید سالیسیلیک و هیدروپرایمینگ) در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1399 انجام شد. نتایج نشان داد که بیش‌ترین درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن‌تر ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسودگی حاصل شد. پرایمینگ با جیبرلین درصد جوانه‌زنی را به میزان 17 درصد در مقایسه با شاهد افزایش داد (از 5/71 به 5/83 درصد) و این افزایش برای تیمارهای هیدروپرایمینگ و اسید سالیسیلیک در حدود 9 درصد بود. فرسودگی موجب کاهش فعالیت آنزیم آمیلاز شد، ولی انواع پرایمینگ فعالیت این آنزیم را افزایش داد. از نتایج آزمایش چنین استنباط می‌شود که پرایمینگ بذر، به ویژه با جیبرلین روش مناسب برای کاهش زمان جوانه‌زنی و افزایش قدرت بذر در بذرهای فرسوده برنج است. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر پرایمینگ بر ویژگی‎های جوانه‌زنی، فعالیت و بیان ژن آنزیم‌های آنتی‎اکسیدانت بذور فرسوده برنج، آزمایشی در سال 1399 در دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار و 12 تیمار شامل 3 سطح فرسودگی (شاهد، 87 و 77% جوانه‌زنی) و 4 سطح پرایمینگ (بدون پرایمینگ، هیدروپرایمینگ، پرایمینگ با جیبرلین (20 میلی‌گرم در لیتر) و اسیدسالیسیلیک (100 میلی‌گرم در لیتر)) انجام شد. پس از استخراج RNAو ساخت cDNA بررسی بیان ژن‌های آنزیم‌های آنتی‎اکسیدانت با استفاده از qRT-PCR ، فعالیت آنزیم‌های آنتی‎اکسیدانت و برخی ویژگی‎های جوانه‌زنی سنجیده شد. نتایج نشان داد که بیش‌ترین سرعت جوانه‌زنی از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسودگی و بیش‌ترین فعالیت آنزیم کاتالاز (87/21 میلی‌گرم/گرم در دقیقه)، پراکسیداز (47/66 میلی‌گرم/گرم در دقیقه) و سوپراکسیددیسموتاز (52/152 میلی‌گرم/گرم در دقیقه) در پیش تیمار جیبرلین و 77% فرسودگی و کم‌ترین فعالیت این آنزیم‌ها مربوط به تیمار بدون پرایمینگ و بدون فرسودگی (به ترتیب 32/14،02/45 و 9/108 میلی‌گرم/گرم در دقیقه) بود. همچنین آنالیز داده‌های qRT-PCR حاکی از آن بود که بیان ژن آنزیم پراکسیداز در پیش تیمار جیبرلین و سطح بدون فرسودگی، بیشتر از بیان سایر آنزیم‌ها بود. درکل، استفاده از پیش تیمار جیبرلین موجب تقویت فیزیولوژیکی بذرهای ضعیف برنج شد و از این تیمار میتوان جهت افزایش بنیه بذرهای ضعیف استفاده کرد. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی (پیری تسریع شده) بر روی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه لوبیا آزمایشی، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1400 انجام شد. تیمارها شامل فرسودگی (شاهد و دو سطح 88 و 78 درصد جوانه‌زنی) و پرایمینگ (شاهد، هیدرو پرایمینگ، پرایمینگ با جیبرلین (20 میلی‌گرم بر لیتر) و اسید سالیسیلیک (100 میلی‌گرم بر لیتر)) بود. در این آزمایش جهت بررسی اثر پتانسیل آب بر روند جذب آب به وسیله بذر لوبیا از آب مقطر به عنوان آب با پتانسیل صفر استفاده شد. اندازه‌گیری وزن بذرهای تیمارشده هر 15 دقیقه، 45 دقیقه، 1:30 دقیقه و... به مدت 24 ساعت در دمای 25 درجه‌ی سانتی‌گراد ادامه یافت. نتایج نشان داد که بیش‌ترین میانگین مدت زمان جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی،ضریب جوانه‌زنی، شاخص وزنی بنیه گیاهچه، شاخص طولی بنیه گیاهچه و طول گیاهچه از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسوده حاصل گردید. فرسودگی موجب کاهش میزان ذخایر فیتین و جذب آب شد، ولی انواع پرایمینگ صفات اندازه‎گیری شده را افزایش داد. همچنین، فرسودگی باعث افزایش سرعت جوانه‌زنی روزانه و ضریب آلومتری شد. در کل، استفاده از پیش تیمار جیبرلین موجب تقویت فیزیولوژیکی بذرهای ضعیف لوبیا شد و از این تیمار می‌توان جهت افزایش بنیه بذرهای ضعیف استفاده کرد. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر پیش‌تیمار با غلظت‌های مختلف اوره روی خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی ذرت تحت تنش شوری، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1401 اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی سطوح مختلف شوری (صفر، 100 و ۲۰۰ میلی‌مولار) و سطوح مختلف محلول اوره (صفر، 5/1 و ۳ درصد) بود. نتایج نشان داد شوری درصدجوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، یکنواختی جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن تر و خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه را کاهش داد. ولی پیش‌تیمار با اوره این صفات را بهبود بخشید. بیش‌ترین میانگین مدت جوانه‌زنی در شوری200 میلی‌مولار و شاهد (آب مقطر) مشاهده شد. فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و پراکسیداز با تشدید شوری افزایش یافتند و بیش‌ترین مقدار آن‌ها در شوری 200 میلی‌مولار مشاهده شد. پیش‌تیمار با محلول اوره 3 درصد این آنزیم‌ها را بهبود بخشید. فعالیت آنزیم‌ سوپراکسید دیسمیوتاز در پرایمینگ با اوره 3 درصد و شوری200 میلی‌مولار نسبت به شاهد حدود 61 درصد افزایش نشان داد. آنزیم آمیلاز و پروتئین در پیش‌تیمار با اوره 3 درصد و بدون شوری نسبت به شاهد به ترتیب حدود 73 و 70 درصد افزایش نشان دادند. با توجه به نتایج مشاهده شده بذرهای پرایم شده با محلول اوره 3 درصد بیش‌ترین تاثیر را در شرایط تنش شوری روی ذرت داشتند. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی (کنترل شده) بر جوانه‌زنی و فعالیت آنزیم آمیلاز بذر برنج، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار و 12 تیمار شامل فرسودگی (شاهد و دو سطح 87 و 77 درصد جوانه‌زنی شاهد) و پرایمینگ (شاهد، جیبرلین و اسید سالیسیلیک و هیدروپرایمینگ) در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1399 انجام شد. نتایج نشان داد که بیش‌ترین درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن‌تر ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسودگی حاصل شد. پرایمینگ با جیبرلین درصد جوانه‌زنی را به میزان 17 درصد در مقایسه با شاهد افزایش داد (از 5/71 به 5/83 درصد) و این افزایش برای تیمارهای هیدروپرایمینگ و اسید سالیسیلیک در حدود 9 درصد بود. فرسودگی موجب کاهش فعالیت آنزیم آمیلاز شد، ولی انواع پرایمینگ فعالیت این آنزیم را افزایش داد. از نتایج آزمایش چنین استنباط می‌شود که پرایمینگ بذر، به ویژه با جیبرلین روش مناسب برای کاهش زمان جوانه‌زنی و افزایش قدرت بذر در بذرهای فرسوده برنج است. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر پرایمینگ بر ویژگی‎های جوانه‌زنی، فعالیت و بیان ژن آنزیم‌های آنتی‎اکسیدانت بذور فرسوده برنج، آزمایشی در سال 1399 در دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار و 12 تیمار شامل 3 سطح فرسودگی (شاهد، 87 و 77% جوانه‌زنی) و 4 سطح پرایمینگ (بدون پرایمینگ، هیدروپرایمینگ، پرایمینگ با جیبرلین (20 میلی‌گرم در لیتر) و اسیدسالیسیلیک (100 میلی‌گرم در لیتر)) انجام شد. پس از استخراج RNAو ساخت cDNA بررسی بیان ژن‌های آنزیم‌های آنتی‎اکسیدانت با استفاده از qRT-PCR ، فعالیت آنزیم‌های آنتی‎اکسیدانت و برخی ویژگی‎های جوانه‌زنی سنجیده شد. نتایج نشان داد که بیش‌ترین سرعت جوانه‌زنی از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسودگی و بیش‌ترین فعالیت آنزیم کاتالاز (87/21 میلی‌گرم/گرم در دقیقه)، پراکسیداز (47/66 میلی‌گرم/گرم در دقیقه) و سوپراکسیددیسموتاز (52/152 میلی‌گرم/گرم در دقیقه) در پیش تیمار جیبرلین و 77% فرسودگی و کم‌ترین فعالیت این آنزیم‌ها مربوط به تیمار بدون پرایمینگ و بدون فرسودگی (به ترتیب 32/14،02/45 و 9/108 میلی‌گرم/گرم در دقیقه) بود. همچنین آنالیز داده‌های qRT-PCR حاکی از آن بود که بیان ژن آنزیم پراکسیداز در پیش تیمار جیبرلین و سطح بدون فرسودگی، بیشتر از بیان سایر آنزیم‌ها بود. درکل، استفاده از پیش تیمار جیبرلین موجب تقویت فیزیولوژیکی بذرهای ضعیف برنج شد و از این تیمار میتوان جهت افزایش بنیه بذرهای ضعیف استفاده کرد. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی (پیری تسریع شده) بر روی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه لوبیا آزمایشی، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1400 انجام شد. تیمارها شامل فرسودگی (شاهد و دو سطح 88 و 78 درصد جوانه‌زنی) و پرایمینگ (شاهد، هیدرو پرایمینگ، پرایمینگ با جیبرلین (20 میلی‌گرم بر لیتر) و اسید سالیسیلیک (100 میلی‌گرم بر لیتر)) بود. در این آزمایش جهت بررسی اثر پتانسیل آب بر روند جذب آب به وسیله بذر لوبیا از آب مقطر به عنوان آب با پتانسیل صفر استفاده شد. اندازه‌گیری وزن بذرهای تیمارشده هر 15 دقیقه، 45 دقیقه، 1:30 دقیقه و... به مدت 24 ساعت در دمای 25 درجه‌ی سانتی‌گراد ادامه یافت. نتایج نشان داد که بیش‌ترین میانگین مدت زمان جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی،ضریب جوانه‌زنی، شاخص وزنی بنیه گیاهچه، شاخص طولی بنیه گیاهچه و طول گیاهچه از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسوده حاصل گردید. فرسودگی موجب کاهش میزان ذخایر فیتین و جذب آب شد، ولی انواع پرایمینگ صفات اندازه‎گیری شده را افزایش داد. همچنین، فرسودگی باعث افزایش سرعت جوانه‌زنی روزانه و ضریب آلومتری شد. در کل، استفاده از پیش تیمار جیبرلین موجب تقویت فیزیولوژیکی بذرهای ضعیف لوبیا شد و از این تیمار می‌توان جهت افزایش بنیه بذرهای ضعیف استفاده کرد. Manuscript profile

A factorial experiment was conducted based on a completely randomized design with four replications. Treatments included four salinity levels (0, 50, 100 and 150 mM) and four chitosan levels (0, 0.25, 0.50 and 0.75% by weight-volume all of which were dissolved in 1% acetic acid). After RNA extraction and cDNA synthesis, the expression of gibberellin synthesis genes (GA3OX1, GA3OX2, GA3OX3, GA3OX4, GA3OX5 and GA3OX6) was assessed using qRT-PCR, and also some biochemical indicators were measured. The results showed that salinity stress increased the activity of peroxidase and malondialdehyde (MDA) content. Seed pretreatment with chitosan at a concentration of 0.75% increased peroxidase activity and decreased MDA content. Phosphate content in seed pretreatment with 0.75% chitosan and 0 mM salinity levels increased by 57% compared to the control. With increasing salinity, the activity of superoxide dismutase, ascorbate peroxidase and glutathione reductase increased, while catalase activity decreased. The activity of superoxide dismutase in pretreatment with 0.25% chitosan, ascorbate peroxidase and glutathione reductase in pretreatment with 0.75% Chitosan increased at 150 mM salinity stress by 14%, 46% and 34%, respectively. Also, the activity of catalase enzyme in pretreatment with 0.75% chitosan and the level of 0 mM salinity stress increased by 39% compared to the control. GA3OX1 gene expression in priming treatment with 0.75% chitosan at 0 mM salinity level was higher than GA3OX2, GA3OX3, GA3OX4, GA3OX5 and GA3OX6. Manuscript profile