این آزمایش به منظور بررسی عملکرد رشد، متابولیت های خونی، سیستم ایمنی و کیفیت گوشت ران در جوجه های گوشتی تغذیه شده با مکمل لیزوفسفولیپیدها (LPL) در جیره های بر پایه روغن های سویا، بذر کتان و دانه کنجد انجام شد. آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2 در 3 شامل دو سطح صفر و 1/0 درصد لیزوفسفولیپید (لیپیدول، ساخت کشور کره جنوبی) و سه منبع مختلف روغن سویا، بذر کتان و دانه کنجد انجام شد. تعداد300 قطعه جوجه گوشتی یکروزه نر از سویه راس 308 به طور تصادفی به شش تیمار هر کدام با 5 تکرار و 10 فطعه جوجه در هر تکرار اختصاص داده شد. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از روغن کنجد در مقایسه با روغن سویا سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل شد (05/0>p ). جوجه های دریافت کننده لیزوفسفولیپید دارای افزایش وزن و ضریب تبدیل بهتر و غلظت سرمی بیشتری از تری گلیسرید و LDL و وزن کمتر بورس فابریسیوس نسبت به گروه بدون مکمل لیزوفسفولیپید بودند (05/0>p ). استفاده از روغن کنجد در مقایسه با روغن های سویا و کتان سبب کاهش مقدار مالون آلدهید و افزایش ظرفیت نگهداری آب در گوشت ران جوجه های گوشتی شد (05/0>p ). از طرفی میزان از دست دادن آب در گوشت قبل از پخت در جیره های دارای لیزوفسفولیپید کمتر از گروه فاقد مکمل لیزوفسفولیپید بود (05/0 >p ). بر اساس نتایج این آزمایش می توان گفت که استفاده از روغن کنجد در جیره جوجه های گوشتی می تواند سبب بهبود عملکرد رشد و کیفیت گوشت شود. علاوه بر این، استفاده از مکمل لیزوفسفولیپید نیز سبب افزایش عملکرد رشد و تغییر متابولیت های خونی در جوجه گوشتی گردید. Manuscript profile

در این پژوهش تاثیر آنزیم‌های فیتاز و پروتئاز در جیره‌های حاوی ۱۵ درصد کنجاله کنجد بر قابلیت هضم پروتئین، فسفر و کلسیم، ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی استخوان، ایمنی و فراسنجه‌های خونی در جوجه‌های گوشتی بررسی شد. آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار خوراکی با شش تکرار انجام شد که در آن ۳۰۰ جوجه گوشتی نر یک‌روزه راس 308 به مدت شش هفته پرورش یافتند. تیمارهای خوراکی شامل ۱- جیره پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد منفی)، ۲- جیره دارای ۱۵ درصد کنجاله کنجد (شاهد مثبت)، ۳- جیره دوم به اضافه آنزیم فیتاز، ۴- جیره دوم به اضافه آنزیم پروتئاز و 5- جیره دوم به اضافه آنزیم‌های فیتاز و پروتئاز بود. نتایج نشان داد قابلیت هضم ایلئومی پروتئین در تیمارهای حاوی آنزیم بالاتر بود (05/0 > p). قابلیت هضم کلسیم و فسفر نیز در تیمار حاوی هر دو آنزیم فیتاز و پروتئاز بالاتر بود (05/0 >p ). تیمارهای آزمایشی فاقد تاثیر معنی‌دار بر ویسکوزیته نمونه ایلئومی دستگاه گوارش بودند (05/0 <p ). تیمار دارای هر دو آنزیم فیتاز و پروتئاز مقاومت استخوان در برابر شکستگی را افزایش داد، همچنین تیمارهای حاوی آنزیم فیتاز (با یا بدون پروتئاز) غلظت فسفر و کلسیم استخوان را افزایش دادند (05/0 >p ). وزن نسبی اندام‌های بورس و طحال تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0 < p). غلظت کلسترول خون جوجه‌های گروه دریافت‌کننده هر دو آنزیم فیتاز و پروتئاز پایین‌تر از سایر گروه‌ها بود (05/0 > p)، غلظت تری‌گلیسرید در گروه‌های دریافت‌کننده آنزیم فیتاز (با یا بدون پروتئاز) پایین‌تر از سایر گروه‌ها بود (05/0 > p). کمترین غلظت پروتئین تام در تیمار دارای آنزیم پروتئاز مشاهده شد (05/0 > p). غلظت کلسیم خون در تیمارهای خوراکی دارای آنزیم بالاتر بود (05/0 > p). افزودن آنزیم‌های فیتاز و پروتئاز به جیره جوجه‌های گوشتی که حاوی ۱۵ درصد کنجاله کنجد بود، اثرات مفیدی بر قابلیت هضم پروتئین، فسفر و کلسیم، مقاومت استخوان، و برخی فراسنجه‌های خونی داشت. Manuscript profile

استفاده از لیزوفسفولیپید در جیره جوجه‌های گوشتی به ویژه در دوره آغازین می‌تواند بخشی از مشکلات مربوط به هضم چربی را در پرنده مرتفع سازد. از طرفی، با توجه به نقش تعیین کننده ی ترئونین در شکل گیری ساختار جذبی در روده، این پژوهش در جهت تعیین اثرات استفاده از لیزوفسفولیپید بر عملکرد، خصوصیات لاشه، قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی و ایمنی در جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف اسید آمینه ترئونین انجام شد. تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در 8 تیمار و 5 تکرار و در یک دوره 35 روزه استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی در قالب آرایش فاکتوریل 4 × 2 شامل دو سطح استفاده از لیزوفسفولیپید در جیره (صفر و 1/0 درصد) و چهار سطح اسید آمینه ترئونین (100، 105، 110 و 115 درصد احتیاجات) بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که در طی دوره 35 روزه این آزمایش، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی در جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با مکمل لیزوفسفولیپید بهبود یافت (05/0 p <). علاوه بر این، استفاده از سطوح بالاتر از 100 درصد احتیاجات ترئونین، ضریب تبدیل غذایی را بهبود بخشید (05/0 > p). از طرفی، استفاده از سطوح بالاتر از 100 درصد احتیاجات ترئونین و نیز مکمل لیزوفسفولیپید در جیره سبب افزایش قابلیت هضم پروتئین خام و چربی خام در جوجه‌های گوشتی شد (05/0 > p). استفاده از مکمل لیزوفسفولیپید سبب افزایش مقدار گلوکز سرم شد (05/0 > p). در حالی که سطح 105 درصد ترئونین جیره سبب کاهش معنی‌دار غلظت سرمی تری گلیسرید شد (05/0 > p). بنابراین، می‌توان نتیجه‌گیری کرد که استفاده از مکمل لیزوفسفولیپید و سطوح بالاتر از 100 درصد احتیاجات ترئونین در جیره جوجه‌های گوشتی سبب افزایش عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی در جوجه‌های گوشتی شد. Manuscript profile