هدف: سرطان معده یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در جهان است که سبب مرگ و میرهای زیای در میان انسان‌ها می‌شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر ضد آنتی‌اکسیدانی عصاره برگ رزماری و میوه توت‌فرنگی بر روی سلول‌های سرطانی معده است. مواد و روش‌ها: پس از تهیه دو ماده گیاهی و عصاره‌گیری از آنها، اقدام به اندازه‌گیری توان آنتی اکسیدانی احیاء آهن(FRAP)، تاثیر سمّیت دو عصاره گیاهی مورد استفاده بر رشد و تکثیر سلول‌های سرطانی و فیبروبلاستی در غلظت‌های 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر با روش MMT و بررسی میزان IC50 در دو عصاره گیاهی مورد سنجش برای زمان‌های 24، 48، 72 و 96 ساعت شد. از آزمون تحلیل واریانس یک راهه با سطح معناداری 05/0 برای آنالیز نتایج به دست آمده استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد که بالاترین میزان FRAP برای عصاره میوه توت‌فرنگی و برگ رزماری در حلال آب به ترتیب با مقادیر 08/0±68/1 و 15/0±94/0 است. نتایج به دست آمده نشان داد که مقدار 2 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر برای عصاره برگ رزماری و میوه توت‌فرنگی بهترین اثر را برای جلوگیری از رشد و تکثیر سلول‌های سرطانی و فیبروبلاستی دارد. مقادیر حاصل برای IC50 نشان داد که مقدار غلظت مورد نیاز برای مهار 50 درصد فعالیت آنتی اکسیدانی برای دو عصاره در زمان 96 ساعت دارای کم‌ترین مقدار است. نتیجه‌گیری: هر دو عصاره دارای اثرات ضد سرطانی بر روی رده سلولی AGS در سرطان معده هستند که میوه توت‌فرنگی داری اثر مناسب‌تری نسبت به برگ رزماری است. Manuscript profile

بیماری دیابت اختلال در سوخت و ساز قندها، چربی‌ها و پروتئین‌های بدن می‌باشد که منجر به هیپرگلیسمی و هیپرلیپیدمی می‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر آلفاپینن بر میزان گلوکز و چربی خون در موش‌های صحرایی دیابتی نر می‌باشد. 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به پنج گروه هشت تایی تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه دیابتی، گروه دیابتی شاهد (دریافت کننده توئین (80 درصد حلال آلفاپینن) و گروه‌های تجربی که علاوه بر دیابتی شدن به ترتیب روزانه مقادیر100 و 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم آلفاپینن را به صورت خوراکی و به مدت 14 روز دریافت کردند. در پایان، از همه گروه‌ها نمونه خونی تهیه و میزان گلوکز و چربی‌های خون آنها اندازه‌گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و نرم افزار SPSS 21مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان گلوکز، تری گلیسرید (TG)و کلسترول تام و لیپوپروتئین با چگالی بسیارکم (VLDL) و لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) در گروه‌های دریافت کننده دوزهای 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم آلفاپینن نسبت به گروه دیابتی کاهش معنی‌داری را نشان داد. لیپوپروتئین باچگالی بالا (HDL) در گروه‌های دریافت کننده دوزهای مختلف آلفاپینن نسبت به گروه دیابتی افزایش معنی‌داری را نشان داد. این نتایج نشان می‌دهند که آلفاپینن می‌تواند در درمان دیابت موثر باشد. تأثیر این ماده موثره احتمالاً به دلیل وجود خواص آنتی اکسیدانی آن است. Manuscript profile