زمینه و هدف: استفاده مکمل های گیاهی وآنتی اکسیدان های طبیعی موجود در آن ها جهت پیش گیری و کنترل چاقی نسبت به داروهای شیمیایی و سنتزی رواج یافته و عوارض کمتری دارد. در این مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی چویر بر شاخص های لیپیدی و آنزیم های کبدی موش های صحرایی نر تحت رژیم غذایی پرچرب بررسی گردید. روش کار: 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار که به طور تصادفی مورد مطالعه تجربی قرار گرفتند. موش ها به یک گروه کنترل، دریافت کننده رژیم غذایی چرب و فاقد عصاره و گروه های دریافت کننده عصاره چویر با دوز‌های۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰میلی گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. تیمارگروه ها به مدت 20 هفته انجام شد. پس پایان آزمایش میزان گلوکز سرمی، پروفایل لیپیدی شامل تری‌گلیسیرید، کلسترول، LDLو HDLو لپتین و آنزیم های کبدی ALP، AST و ALT مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: دوز های مختلف عصاره چویر موجب تغییرمیزان برخی از فاکتورهای لیپیدی و آنزیم های کبدی در گروه های مورد مطالعه نسبت به گروه کنترل تحت رژیم پرچرب شد. دوزهای مختلف عصاره چویر سبب کاهش معنی دار در سطح لپتین، گلوکز، تری گلیسیرید و آنزیم های کبدی(ALP/AST/ALT) شد. میزان LDL کاهش یافت. هم چنین میزان HDL افزایش یافت و در میزان کلسترول تغییری ایجاد نشد. نتیجه گیری: عصاره چویر دارای اثرات بهبود دهنده در کاهش شاخص های لیپیدی و آنزیم های کبدی در موش های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب می باشد. مصرف روزانه چویر به عنوان چاشنی غذایی می تواند کاهش پروفایل لیپیدی در افراد چاق و کنترل چاقی در افراد گردد. Manuscript profile

ب بسیاری از داروهای مدرن از گیاهان دارویی بدست آمده اند و با بررسی های جدید خواص بسیاری از این گیاهان مورد تایید و اثبات قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر دوزهای مختلف عصاره هیدروالکلی گیاه چویر (Ferulago angulata) بر پارامترهای بیوشیمیایی و هماتولوژیکی به صورت خوراکی بر موش های صحرایی نر نژاد ویستار می‌باشد. ۲۸ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار که به طور تصادفی مورد مطالعه تجربی قرار گرفتند. موش ها به یک گروه کنترل و فاقد عصاره و گروه های دریافت کننده عصاره چویر با دوز‌های۵۰، ۱۵۰ و ۳۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. تیمارگروه ها به مدت ۱۶ هفته انجام شد. پس پایان آزمایش میزان گلوکز سرمی، پروفایل لیپیدی شامل تری‌گلیسیرید، کلسترول، LDL، HDL، آلبومین، پروتئین تام و آنزیم های کبدی ALP، AST وALT مورد سنجش قرار گرفت. دوزهای مختلف عصاره چویر موجب تغییرمیزان برخی از فاکتورهای لیپیدی و آنزیم های کبدی در گروه های مورد مطالعه نسبت به گروه کنترل شد. دوزهای مختلف عصاره چویر سبب کاهش معنی دار در سطح ،گلوکز، تری گلیسیرید و آنزیم های کبدی (AST و ALT)، میزان LDL شد. همچنین میزان آلبومین،HDL و پروتئین تام افزایش یافت و در میزان کلسترول و ALP تغییری ایجاد نشد. یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که گیاه چویرو با وجود ترکیبات آنتی اکسیدانی، اثرات مثبتی در برخی از فاکتورهای بیوشیمیایی و بهبود عملکرد کبد دارد. بنابراین می توان گیاه چویر را به عنوان یکی از موثر ترین گیاهان در صنعت گیاهان دارویی و درمان و کنترل و پیشگیری از بسیاری از بیماری ها معرفی کرد. Manuscript profile

صرع یک ​​اختلال عصبی است که در هر دو جنس زن و مرد رخ می دهد ولی احتمال وقوع در مردان بیشتر از زنان است. صرع و بسیاری از داروهای ضد صرع موجب اختلالات تولیدمثلی و کاهش کیفیت منی در مردان شده و احتمال ناباروری در مردان مبتلا به صرع را افزایش می دهد. برخی از گیاهان دارویی از پیشرفت بیماری و بروز حملات صرعی جلوگیری می کند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر مرزه پروئی بر میزان هورمون های هیپوفیزی- گنادی در موش های سالم و صرعی شده توسط پنتیلن تترازول بود. در این مطالعه از ۴۸ راس موش صحرایی یا رت نژاد ویستار استفاده شد. موش ها به دو گروه سالم و کیندلیگ با پنتیلن تترازول و هر گروه به سه زیر گروه، کنترل و تحت درمان با دوزهای ۱۵۰ و ۳۰۰ ppm اسانس مرزه پروئی تقسیم گشتند. بعد از چهار هفته موش ها جهت بررسی میزان هورمون های هیپوفیزی-گنادی مورد بررسی قرار گرفتند. آنالیز داده‌ها با روش One‐way ANOVA و تست تعقیبی توکی انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه هورمون های هیپوفیزی- گنادی در موش های مبتلا به صرع تغییر کرده و به طور معنی داری نسبت به موش های سالم کاهش یافت (001/0 ≥ p). هورمون های تستوسترون و هورمون لوتئینی با افزایش دوز اسانس مرزه پروئی در گروه های مورد مطالعه افزایش می یابند و این افزایش در دوز بالا معنی دار بود (001/0≥ p). هورمون محرک فولیکولی با افزایش دوز اسانس در گروه های موش های سالم و مبتلا به صرع افزایش ناچیزی یافت. مرزه پروئیبه عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی رادیکال های آزاد حاصل از بیماری صرع را از بین برده و تاثیر مخرب ناشی از صرع را در فرآیند باروری و پتانسیل تولیدمثلی را کاهش می دهد. Manuscript profile