چکیده این مطالعه روی 30 رأس گاو شیری مبتلا به ورم پستان حاد و 30 رأس گاو شیری سالم به عنوان گروه شاهد از نژاد هلشتاین در دامپروری کشت و صنعت مغان انجام شد. پس از انجام معاینات بالینی و تأیید بیماری، نمونه خون جهت تهیه سرم و انجام آزمایشات پاراکلینیکی از ورید دمی گاوها اخذ شد. میزان تروپونین I قلبی (cTnI) با روش کمی لومینسانس و آنزیم های قلبی شامل لاکتات دهیدروژناز (LDH)، کراتین کیناز قلبی-مغزی (CK-MB) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) با روش رنگ سنجی مورد سنجش قرار گرفت. مقایسه آماری میانگین تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس در هر دقیقه و همچنین دمای راست روده ای بین گاوهای سالم و گاوهای مبتلا به ورم پستان حاد نشان دهنده اختلاف آماری معنی دار (به‌ترتیب: 001/0=p، 026/0=p و 030/0=p) بود. میزان سرمی cTnI در گاوهای مبتلا به ورم پستان حاد (ng/ml 235/0±018/1) به طور معنی داری (000/0=p) بیشتر از گاوهای سالم (ng/ml 006/0±011/0) بود. همچنین سایر شاخص های سرمی آسیب قلبی در گاوهای مبتلا به ورم پستان حاد در مقایسه با گاوهای سالم بیشتر بود، ولی تنها افزایش AST (047/0=p) و CK-MB (000/0=p) معنی دار بود و اختلاف آماری معنی داری از لحاظ میزان فعالیت سرمی LDH بین دو گروه سالم و بیمار مشاهده نشد (454/0=p). بین cTnI با تعداد ضربان قلب (853/0=r، 018/0=p)، تعداد تنفس (671/0=r، 024/0=p) و دمای راست روده ای (542/0=r، 038/0=p) ارتباط معنی دار وجود داشت. همچنین تعداد ضربان قلب با میزان فعالیت سرمی CK-MB (722/0=r، 047/0=p) و AST (649/0=r، 035/0=p) ارتباط معنی دار نشان می داد. نتایج این مطالعه نشان‌دهنده بروز درجاتی از آسیب قلبی در گاوهای مبتلا به ورم پستان حاد می باشد. Manuscript profile

هدف از این مطالعه بررسی اثرات استفاده از مکمل خوراکی حاوی روی و مس بر روی میزان لنگش و کارایی تولید مثلی در گاو شیری بود. شاخص های عملکردی در یک گله گاو شیری بسیار متفاوت است، در این مطالعه که در یکی از گاوداری های شهر آمل و روی 40 راس گاو شیری هلشتاین انجام یافت، به بررسی برخی از این شاخص ها شامل لنگش، سقط جنین، روزهای باز (Open Days) و جفت ماندگی پرداخته شد. در جیره غذایی 20 راس از گاوهای تحت مطالعه (گروه تیمار) روزانه 360 میلی گرم روی و 125 میلی گرم مس افزوده شده و در مدت یک سال تغذیه با این جیره، شاخص های عملکردی مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه شاهد جیره مشابه و بدون مکمل دریافت می کرد. همچنین به طور منظم و در هر فصل میزان سرمی مس و روی نیز با استفاده از روش بیوشیمایی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که در گروه تیمار و در پایان دوره درمانی با مکمل خوراکی در مقایسه با ابتدای دوره درمانی میزان لنگش (01/0>p)، روزهای باز (05/0>p)، جفت ماندگی (05/0>p) و سقط جنین (05/0>p) به طور معنی داری کاهش یافت. مقایسه گروه تیمار و شاهد نیز موید وجود تفاوت معنی دار در میزان ابتلا به لنگش، ورم پستان و جفت ماندگی بین دو گروه بود (01/0>p). با توجه به افزایش مقادیر سرمی مس و روی همزمان با کاهش میزان ابتلا به بیماری های مذکور، می توان چنین نتیجه گرفت که استفاده از عناصر کمیاب همچون مس و روی در روند بهبود شاخص های تولیدمثلی و ابتلا به لنگش مفید می باشد. Manuscript profile