هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل­ساختاری برای صمیمیت­زناشویی ازطریق سبک­های عشق­ورزی و بخشایش­گری میان­فردی می­باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها از نوع توصیفی از نوع همبستگی به روش مدل یابی معادلات ساختاری است، جامعه پژوهش دانشجویان متاهل مشغول به تحصیل دانشگاه پیام نور مرکز سقز در سال تحصيلي 98-97 بوده است. در این پژوهش100 دانشجو متاهل با نمونه­گيري دردسترس بعنوان حجم نمونه انتخاب شدند. جهت جمع­آوري­داده­ها ازپرسشنامه­ صمیمیت­زناشویی اولیا، فتحی زاده و بهرامی (Oleya, Fathizadeh & Bahrami, 2007)، پرسشنامه سبک­های عشق لی ساخته (Hendrick & Hendrick, 1986) و پرسشنامه­بخشایشگری (Ehteshamzadeh, Ahadi, Enayati & Heidari, 2010) استفاده شد. همچنین برای آزمون مدل کلی تحقیق از مدل معادلات­ساختاری با نرم‌افزارPLS استفاده شد. نتایج نشان داد که  بین سبک عشق‌ورزی و بخشایش‌گری  رابطه مثبت معناداری (366/0)؛ بین سبک عشق‌ورزی و صمیمیت زناشوی رابطه مثبت معناداری (41/0)؛ و بین صمیمیت زناشویی و بخشایش‌گری رابطه مثبت معناداری (53/0)؛ وجود دارد. مقدار آماره آزمون با استفاده از آزمون سوبل 74/2 به دست آمد. همچنین برازش مدل ساختاری با استفاده از معیارهای ضریب­تعیین (R²) ، افزونگی و در آماره GOF استفاده شده است که ضریب تعیین R2برای سازه صمیمت زناشویی این مقدار 753/0 گزارش و مقدار نیکویی برازش در این مطالعه با شاخص GOF برابر 510/0 بدست امد،که مقدار افزونگی برای صمیمیت زناشویی(584/)0، سبک­های عشق­ورزی (616/0) و بخشایشگری(556/0) می­باشد.