خور زنگی در شمال غرب خلیج فارس واقع شده و یکی از انشعابات خور موسی می باشد. خور زنگی علاوه بر اهمیت شیلاتی از جنبه های زیست محیطی نیز دارای ارزش زیادی بوده و از نقطه نظر تولید، غنا و تنوع زیستی دارای آبزیان مختلف شامل انواع ماهیان و انواع کفزیان است که غذای آنها را شامل می شود. با احداث منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی ماهشهر در سال 1376در کنار خور زنگی، تغییراتی در این اکوسیستم حساس ایجاد و طی این مدت پسآب های تصفیه شده و تصفیه نشده کارخانجات اطراف وارد آن شد. نمونه برداری از کفزیان و فلزات کادمیوم و سرب، موجود در آب و بستر خورهای محصور و قسمت آزاد شرقی خور زنگی دو مرتبه در فصل پرباران و کم باران جهت ارزیابی میزان این فلزات در آب و رسوبات سطحی خور زنگی و تاثیر آنها بر تراکم کفزیان انجام شد. فاکتورهای دما، pH، شوری، دانه بندی و درصد کل مواد آلی، به دلیل تاثیرشان بر غلظت فلزات سنگین اندازه گیری و همبستگی بین آنها با میزان فلزات سنگین سنجیده شد. نمونه های کفزی پس از انتقال به آزمایشگاه جداسازی و شمارش می شدند. برای آنالیز فلزات سنگین، نمونه های آب و رسوب در دمای 4 درجه سانتی گراد به آزمایشگاه منتقل و براساس استانداردهای رایج و بوسیله دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شدند. حداقل و حداکثر میزان اندازه گیری شده فلزات برحسب ppm عبارتند از: کادمیوم در آب 07/0 تا 12/0، در رسوب 68/1 تا 88/2 و سرب در آب 19/0 تا 29/0، در رسوب 43/1 تا 31/7 بود. نتایج نشان دادند میزان سرب و کادمیوم موجود در رسوبات نواحی نزدیک به تخلیه پسآب نسبت به ایستگاه های دورتر از این نواحی بالاتر بود. با وجود آنکه فراوانی کفزیان در ایستگاه های نزدیک به محل تخلیه پسآب بسیار پائین بود ولی ارتباط معنی داری بین غلظت فلزات سنگین و تغییرات فراوانی کفزیان در ایستگاه های مختلف مشاهده نشد (05/0P>). نواحی نزدیک به تخلیه پسآب دارای حداکثر pH و حداقل شوری نسبت به نواحی دورتر از محل تخلیه پسآب بودند. نتایج آزمون همبستگی نیز بیانگر وجود ارتباط قوی معنی دار بین شوری و pH با غلظت فلزات در آب بودند (01/0>P). Manuscript profile