ضرورت مستمر در بهره‌وری پالایش نفت به دلیل محدودیت‌های زیست محیطی افزایش یافته است. مولیبدن سولفید به عنوان کاتالیست اصلی در فرایند ارتقاء نفت سنگین، نقش کلیدی را ایفا می‌کند. بنابراین، بازیافت این فلز به دلیل کاهش منابع سنگ معدن مولیبدن و نیز مصرف بالای این نوع کاتالیست‌ها اهمیت بسزایی دارد. در این پژوهش، بازیافت مولیبدن از نانوکاتالیست‌ همگن مستعمل در فرایند هیدروکانورژن از خوراک سنگین هیدروکربنی است. برای تعیین عامل های موثر در بازیابی مولیبدن از روش طراحی آزمایش پلاکت-برمن استفاده شد. هفت عامل کمی و کیفی شامل دماهای اسیدشویی و اکسایش، زمان‌های اسیدشویی و اکسایش، نوع ماده اسیدشویی، غلظت‌های سدیم کربنات و آمونیم کربنات انتخاب شدند. برای تخمین درصد اهمیت نسبی هر عامل از دو روش نمودار پاراتو و نیم بهنجار استفاده شد. نمودار پاراتو نشان داد به ترتیب عامل های نوع ماده اسیدشویی، غلظت سدیم کربنات و دمای اکسایش بر بازده اثر می‌گذارند. انحراف های مشاهده شده در نمودار نیم بهنجار نیز تاییدکننده نتیجه ها در نمودار پاراتوست. براین پایه، در مرحله اکسایش با هیدروژن پراکسید، دمایºC 25 و مدت 60 دقیقه و در مرحله اسیدشویی، سدیم کربنات به‌عنوان ماده اسیدشویی با غلظتwt.% 90، دمای ºC 25 و مدت 60 دقیقه، می‌توانند برای شرایط بهینه انتخاب شوند. Manuscript profile