امروزه روش الکتروریسی به طور گسترده ای برای تولید نانوالیاف برپایه بسپارها استفاده می شود. پلی (وینیل الکل) و کیتوسان از بسپارهای پرکاربرد در زیست شیمی و پزشکی به ویژه در ترمیم زخم و مهندسی بافت هستند. در این پژوهش، سعی شده است از مواد بسپاری و نانوذره های نقره، نانوالیافی با قابلیت محافظت و ویژگی پادمیکروبی ساخته شود. از روش الکتروریسی برای ساخت نانوالیاف دو لایه، لایه بالایی حاوی پلی (وینیل الکل) و کیتوسان حاوی نانوذره های نقره یا یون نقره به عنوان لایه پادمیکروبی، و لایه پایین حاوی پلی وینیل پیرولیدون و اسید چرب به عنوان لایه مرطوب کننده بافت پوست جراحت دیده، استفاده شده است. ریخت شناسی و ساختار نانوالیاف تولیدشده با پراش پرتو ایکس (XRD)، طیف‌سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR)، وزن سنجی گرمایی (TGA)، طیف‌سنجی تفکیک انرژی (EDS)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) بررسی شدند. نتیجه های تجزیه های دستگاهی حاکی از تولید الیاف بسپاری با قطری در گستره 200 تا 500 نانومتر بود که نشان دهنده تولید موفق نانوالیاف است. همچنین، این نتیجه ها حضور نانوذره های نقره و یون نقره را تایید می کنند. نتیجه های آزمایش های میکروبی نشان می دهد نانوالیاف حاوی یون نقره اثر پادمیکروبی بیشتری نسبت به نانوذره های نقره دارند. Manuscript profile