دانش‌آموزان از نظر یادگیری، توانایی کارآمدی و توانایی تفکر منطقی با یکدیگر تفاوت‌های مهمی دارند ؛ لذا هدف پژوهش اثربخشی آموزشی بورمن بر تحریک‌پذیری بالا، تحمل ناکامی، روابط با همسالان و اعتماد به نفس دانش‌آموزان تیز هوش 10 تا 12 بود. این پژوهش شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل و مرحله پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری بود. جامعه شامل کلیه دانش‌آموزان تیز هوش10-12 ساله در سال تحصیلی 1399-1400 بود به روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله ای، تعداد 40 دانش‌آموز تیزهوش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گماردش شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه، آموزشی پروتکل بورمن (2019)دیدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تحریک‌پذیری بالا بورمن(2019)، تحمل ناکامی هارینگتون (2005)،روابط با همسالان هادسون (1997)، اعتماد به نفس روزنبرگ (1965)، مقیاس هوش کودکان ویرایش پنجم وکسلر(WISC-V) بود. نتایج تحلیل داده‌‌ها از طریق روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکرای با استفاده از نرم افزار SPSS-23نشان داد بسته آموزشی بورمن بر متغیر‌های پژوهش در مرحله پس آزمون تاثیر معناداری داشته و اثرات آموزشی در مرحله پیگیری نیز باقی مانده است(01/0P<). با توجه به نتایج پژوهش به منظور ارتقاء متغیر‌های روانشناختی در کودکان تیزهوش می‌توان از این برنامه آموزشی بهره گرفت. آموزش بورمن در گام اول به عنوان متغیر نوین تاثیر گذار موجب کاهش تحریک پذیری بالا، تحمل ناکامی و در گام دوم موجب افزایش روابط با همسالان و اعتماد به نفس دانش آموزان تیز هوش می گردد. از این رو پیشنهاد می گردد آموزش بورمن در مدارس برای دانش آموزان توسط متخصصین ارائه شود. Manuscript profile