در جهان‌بینی دینی، به طور عام و در دین اسلام به طور خاص، این مفهوم وجود دارد که درد و رنجی که فرد در زندگی متحمل می‌شود بیهوده و عبث نیست بلکه می تواند زمینه‌ای برای رشد و تعالی انسان باشد؛ مفهومی که در روان‌شناسی مثبت‌گرا به آن رشد پس از آسیب گفته می‌شود. با بررسی آیات و احادیث درمی‌یابیم به رغم اینکه طلاق در اسلام امری مذموم و ناپسند است، اما در شرایطی که هدف اصلی ازدواج، که تامین آرامش زوجین است، محقق نشود جواز طلاق می‌تواند صادر شود. یافته‌های روان‌شناسی نیز همسو با آموزه‌های اسلامی، نشان می‌دهند در شرایطی که کیفیت ازدواج بسیار پایین باشد، طلاق سبب افزایش بهزیستی روانی و به صلاح افراد است. پافشاری بر ادامۀ زندگی مشترک زوج‌های ناهمخوان عواقب زیادی دارد، از جمله طلاق‌های پنهان، خیانت، خودکشی، همسرکشی و مشکلات تربیتی برای فرزندان. اینجاست که ضرورت طلاق رخ می‌نماید. اما طلاق، به رغم پیامدهای منفی‌اش می‌تواند منجر به تغییراتی مثبت در افراد شود، از جمله شناخت عمیق‌تر زندگی، گسترش روابط معنادار باخانواده و دوستان، دستیابی به احساس قدرت درونی، تغییر در اولویت‌های زندگی و درک عمیق‌تر موضوعات معنوی و وجودی. با توجه به اجتناب‌ناپذیر بودن طلاق، لازم است با مطالعه دقیق و موشکافانه همه ابعاد طلاق از جمله پیامدهای مثبت آن، زمینه‌های شکل‌گیری رشد پس از طلاق فراهم گردد. Manuscript profile