Pasta is a product of wheat flour, which is one of the most important cereal products in the world. While pasta contains 11-15% protein, it is deficient in the amino acids lysine and threonine. Therefore, the objective of this study was to evaluate the effect of enrichment with Quinoa flour and Portulaca oleracea leaves powder on physicochemical, sensory and nutritional properties of pasta. The present study was undertaken to optimize the level of wheat, quinoa flour and purslane leaves powder for the development of pasta using response surface methodology. In order to enrich the pasta, different levels of quinoa flour and Portulaca oleracea leaves powder were substituted for semolina in the pasta formulation according to the RSM plan, and the moisture, protein, total ash, fiber, α-tocopherol (vitamin E) contents of all treatments, as well as the color indicators and sensory properties (shape, color, aroma and taste, texture, and overall acceptability) were evaluated. Pasta samples with a higher level of quinoa flour and purslane leaves powder showed higher protein, moisture, ash, crude fiber, total color difference with control sample (ΔE), tocopherol (vitamin E), as well as the cooking number. By increasing the level of quinoa flour and purslane leaves powder, L* index and b* index were decresed. The optimized pasta contained 5.89% quinoa flour and 0.74% Portulaca oleracea leaves powder. Sensory evaluation showed that there was no significant difference between the taste and smell score, color, shape, texture and overall evaluation of the control pasta sample and the produced pasta sample based on optimization formulation (P>0.05). Manuscript profile

امروزه آگاهی در مورد پیامدهای ناشی از مصرف بالای چربی منجر به افزایش تقاضا برای مواد غذایی کم‌چرب و استفاده بیشتر از جایگزین‌های چربی شده است. با در نظر گرفتن این موضوع، در پژوهش حاضر، تأثیر جایگزینی چربی با مالتودکسترین و پروتئین آب پنیر تغلیظ شده (WPC) در سطوح 20، 50 و 80 درصد وزنی در تولید کیک روغنی ارزیابی گردید. ویژگی‌ فیزیکی خمیر (وزن مخصوص) و ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی نمونه‌های کیک روغنی (حجم، رطوبت، بافت، رنگ و ویژگی های حسی) در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که خمیر تهیه شده با 20 درصد مالتودکسترین، وزن مخصوص کمتری نسبت به سایر تیمارها داشت، اما با افزایش سطح مالتودکسترین و WPC و کاهش بیشتر چربی، وزن مخصوص خمیر به طور معنی‌داری افزایش یافت. از نظر حجم، استفاده از جایگزین‌های چربی (مالتودکسترین و WPC) تا سطح 50 درصد اختلاف معنی‌داری را با نمونه شاهد نشان نداد. در سطوح بالای افزودنی‌ها، میزان رطوبت کاهش معنی‌داری یافت. نمونه‌های کیک حاوی WPC نسبت به سایر نمونه ها، از سفتی بافت بیشتری برخوردار بودند و با افزایش سطح جایگزینی، بر سفتی بافت افزوده شد. با این‌حال، نمونه های حاوی 20 و 50 درصد مالتودکسترین و 20 درصد WPC تفاوت معنی‌داری در سفتی بافت در مقایسه با نمونه شاهد نداشت. ارزیابی‌های حسی بیانگر آن بود که تیمارهای حاوی 20 درصد مالتودکسترین امتیازی بالاتری در صفات طعم، بافت و رنگ و پذیرش کلی داشت. Manuscript profile