زخم پپتیک از بیماریهای مهم در دامپزشکی و پزشکی می باشد. خطوط دفاعی در گوارش شامل دفاع مخاطی، موکوس و بی کربنات، جریان خون موضعی، پروستاگلندین های آندوژن، مواد ضد رادیکال آزاد مانند ویتامین ،Cویتامین ،Eملاتونین، آنزیم های سوپراکساید دیسموتاز، کاتالاز بوده و بعضی عوامل مهاجم دستگاه گوارش شامل هلیکوباکتر پیلوری، افزایش ترشح اسید و پپسسین، استرس، بازگشت محتویات دوازدهه به معده، ژنتیک، عوامل ویروسی، سندروم زولینگر الیسون، کشیدن سیگار، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایندومتاسین و رادیکال های آزاد می باشند. داروهای مهارکننده پمپ پروتون مانند امپرازول و رابپرازول ترشح اسید معده را در سلولهای پاریتال مهار می کنند. ایندومتاسین از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می باشد. این مطالعه در شش گروه روی موش های صحرایی انجام شد: گروه سالین،گروه ایندومتاسین، گروه امپرازول بادوز 10میلی گرم در کیلوگرم به اضافه ایندومتاسین، گروه امپرازول بادوز 1میلی گرم در کیلوگرم به اضافه ایندومتاسین، گروه رابپرازول با دوز 10میلی گرم در کیلوگرم به اضافه ایندومتاسین و گروه رابپرازول با دوز 1میلی گرم در کیلوگرم به اضافه ایندومتاسین. همه موشها 4ساعت پس از تزریق ایندومتاسین با اتر کشته شده و معدهها جدا و بصورت ماکروسکوپیک توسط لوپ ارزیابی شدند. زخم های حاصله به روش J.scoreبر اساس تعداد و اندازه زخمها اندازه گیری و شمارش شدند. پس از مطالعه ماکروسکوپیک معدهها جهت مطالعه میکروسکوپیک به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شدند. در گروه ایندومتاسین افزایش معنی داری در J.scoreنسبت به گروه سالین دیده شد. با تزریق امپرازول و رابپرازول کاهش معنی داری در J.scoreنسبت به گروه ایندومتاسین دیده شد. تأثیر امپرازول و رابپرازول وابسته به دوز بوده واثر ضد زخم رابپرازول بصورت معنی داری بهتر از امپرازول بود. نتایج هیستوپاتولوژیک تایید کننده نتایج ماکروسکوپیک بود Manuscript profile

زمینه و هدف: مصرف مکملهای آنتی اکسیدانی بر عملکرد ارگانهای بدن و کاهش رادیکالهای آزاد شده در جریان اختلالات و بیماریهای مختلف همیشه مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر کوآنزیم Q10و ویتامین Cبر پراکسیداسیون لیپیدی و استرس اکسیداتیو ناشی از سیستئامین میباشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی مداخله گر موشهای صحرایی نر نژاد ویستار به چهار گروه شش تایی تقسیم شدند. گروه ( :1کنترل،)گروه ( 2سیستئامین)، گروه ( 3ویتامین Cبه اضافه سیستئامین،) گروه ( 4کوآنزیم Q10به اضافه سیستئامین) درمان شدند. 24ساعت پس از آخرین تزریق موشهای صحرایی بیهوش گردیده و نمونه گیری انجام شد. به منظور مقایسه میانگین دادهها در گروههای مورد مطالعه، آزمونهای Welch و کروسکال-والیس مورد استفاده قرار گرفت و سطح معنیدار P < 0.05در نظر گرفته شد. یافتهها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد تزریق سیستئامین موجب کاهش معنیدار ( )P < 0.05فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در گروه سیستئامین در مقایسه با گروه کنترل شد. پیش درمانی با ویتامین Cموجب افزایش معنیدار ( )P < 0.05فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در مقایسه با گروه سیستئینامین تنها شد. پیش درمانی با کوآنزیم Q10موجب افزایش بسیار معنیدار فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکــسیداز ( )P < 0.001و آنزیم سوپراکسیددیسموتاز ( )P < 0.05در مقایسه با گروه سیستئینامین تنها شد. نتیجه: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه جهت کاهش عوارض استرس اکسیداتیو ناشی از سیستئامین در موشهای صحرایی میتوان از کوآنزیم Q10و ویتامین Cاستفاده کرد. Manuscript profile