هدف: سبک زندگی غیر فعال با عملکرد قلبی تنفسی ناکارامد ارتباط دارد. هدف از انجام تحقیق مقایسه تغییرات شاخص های عملکردی قلبی تنفسی جوانان غیرفعال در طی یک جلسه فعالیت درمانده ساز بود.روش‌: این مطالعه از نوع نیمه تجربی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان غیرفعال با میانگین سنی 1.86± 22.07 سال و قد 5.63± 173.17وزن 11.24± 70 توده بدنی 3.61± 23.32) دانشگاه محقق اردبیلی بودند. که از این میان 28 نفر جوان غیر فعال بصورت در دسترس بعنوان آزمودنی تحقیق انتخاب شدند.آمادگی قلبی- تنفسی افراد با استفاده از آزمون هوازی درمانده ساز با شدت 75 تا 85 درصد حدااکثر ضربان بیشینه سنجیده شد. شاخص های قلبی- تنفسی بوسیله دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی اندازه گیری شد. یافته‌ها: یافته های این پژوهش نشان داد که یک جلسه تمرین وامانده ساز در مقادیر شاخص های قلبی و تنفسی، (ضربان قلب(RR)، معادل تهویه های اکسیژن بیشینه (EQO2)، معادل تهویه ای دی اکسید کربن (EQCO2،) حجم جاری(VT) و تهویه ریویVE)) فشار سهمی دی اکسیدکربن بازدمی(PETCO2) فشار سهمی اکسیژن بازدمی(PETO2)) در طی مراحل مختلف پیش ازفعالیت، آستانه هوازی،استراحت فعال و آستانه بی هوازی تفاوت معنا دار وجود دارد (0.05>P).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، یک جلسه فعالیت از نوع درمانده ساز که موجب تغییرات افزایشی در مقادیر شاخص های قلبی - تنفسی و عملکردی قلب می شود و می تواند معیار مناسبی جهت برآورد آمادگی قلبی تنفسی در دانشجویان کم تحرک باشد. Manuscript profile

Manuscript profile

در تحقیقات پیشین، اهمیت تمرینات مقاومتی در تمام رشته های ورزشی به اثبات رسیده است، هدف از این پژوهش، بررسی و مقایسه اثر سه الگوی تمرین مقاومتی هرمی، هرمی دوگانه و هرمی معکوس بر قدرت بیشینه، هایپرتروفی و درصد چربی بازیکنان والیبال دختر است. بدین منظور، 22 والیبالیست عضو تیم زیر 16 سال استان اردبیل بصورت غیر تصادفی انتخاب شده و در چهار گروه کنترل (سن: 17/1±28/15سال، وزن: 83/14±08/59 کیلوگرم)، تمرین مقاومتی با الگوی هرمی (سن: 67/0±13/15 سال، وزن: 16/5±01/56 کیلوگرم)، هرمی معکوس (سن: 85/1±14/15 سال، وزن: 70/8±95/54 کیلوگرم) و هرمی دوگانه (سن: 96/0±44/15 سال، وزن: 25/5±72/56 کیلوگرم) قرار گرفتند. آزمودنی ‌های گروه‌های تمرین به مدت شش هفته و هفته‌ای سه جلسه در برنامه تمرین مقاومتی شرکت کردند. قبل و پس از شش هفته قدرت بیشینه (یک تکرار بیشینه حرکات تمرینی)، هایپرتروفی (سطح مقطع عضلات بازو) و درصد چربی زیرپوستی آزمودنی‌ها اندازه‌گیری شد. یافته‌ها حاکی از افزایش معنادار یک تکرار بیشینه آزمودنی‌های سه گروه تمرین پس از شش هفته تمرین بود o.o5)>(P، براساس آزمون تعقیبی LSD تغییرات بین گروه‌ها معنادار بود و بیشترین افزایش به ترتیب متعلق به گروه هرمی دوگانه، هرمی معکوس و هرمی بود 0.05)>(P. همچنین، میانگین تغییرات سطح مقطع عضله بازو و درصد چربی زیر جلدی سه گروه تفاوت معناداری وجود نداشت. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، تمرین مقاومتی به روش هرمی دوگانه در بهبود قدرت بیشینه موثرتر از روش هرمی است و به نظر می‌رسد افزایش قدرت بیشینه ناشی از سازو کارهای عصبی است، زیرا عوامل انتروپومتریک تغییری نداشتند. Manuscript profile