این تحقیق به ‌منظور بررسی اثر شدت و مدت گرسنگی به همراه پدیده رشد جبرانی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و ترکیب شیمیایی گوشت بره‌های نر گوسفند نژاد لری با 54 رأس بره ی نر 30 کیلوگرمی انجام شد. فاکتورهای مورد آزمایش شامل مدت گرسنگی با دو سطح (35 روز و 45 روز) و شدت گرسنگی با سه سطح (حد اشتها، 80 درصد و 60 درصد) بوده که بر اساس آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی (3×2) با سه تکرار انجام شد. در پایان آزمایش میزان افزایش وزن روزانه، وزن نهایی، ضریب تبدیل غذایی و خوراک مصرفی محاسبه ‌شد. همچنین خصوصیات لاشه به همراه هزینه تولید برای هر کیلوگرم افزایش وزن لاشه و گوشت لخم محاسبه شد. جهت تعیین ترکیب شیمایی گوشت درصد ماده خشک، خاکستر، چربی خام و پروتئین خام تعیین شد. نتایج نشان داد بین افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک در پایان دوره محدودیت تفاوت معنی‌دار وجود داشت (05/0 >p ). در پایان رشد جبرانی گروه‌های محدودیتی با 35 روز گرسنگی افزایش وزن روزانه بیشتری نسبت به سایر تیمارها داشتند (05/ 0>p ). در دوره رشد جبرانی ضریب تبدیل خوراک در تیمارهای محدودیت خوراک نسبت به تیمار شاهد کاهش داشت (05/0 >p ). نتایج صفات لاشه در دوره محدودیت خوراک نشان داد که میانگین اکثر صفات لاشه در تیمارهای شاهد بالاتر از گروه‌های محدودیت بود (05/0 >p ). در این بین وزن دنبه، درصد دنبه و چربی کل لاشه در تیمارهای شاهد بالاتر از کلیه گروه‌های محدودیت بود.در این مورد گروه‌های محدودیت خوراک 35 و 45 روز گرسنگی بالاترین درصد گوشت لخم لاشه را در دوره محدودیت و رشد جبرانی داشتند. این مطالعه مشخص نمود بره‌های تحت محدودیت 60 درصد خوراک با 35 روز گرسنگی به دلیل افزایش وزن بالاتر، ضریب تبدیل خوراک مناسب‌تر و صفات لاشه مناسب‌تر همچنین درصد گوشت لخم بیشتر نسبت به سایر تیمارها ارجحیت داشتند. Manuscript profile

جلبک دریایی دارای خواص آنتی‌اکسیدانی و آنتی باکتریال است که مصرف آن در جیره بلدرچین‌ها می‌تواند سبب تغییر رنگ و کیفیت گوشت گردد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر سطوح مختلف جلبک Chromochloris zofingiensis بر عملکرد و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی بود. تعداد 306 قطعه بلدرچین ژاپنی سه روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار آزمایشی، 3 تکرار و 17 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی سطوح مختلف جلبک دریایی بودند (تیمار 1: فاقد جلبک (شاهد)، تیمار 2: 05/0 درصد، تیمار 3: 1/0 درصد، تیمار 4: 15/0 درصد، تیمار 5: 2/0 درصد و تیمار 6: 25/0 درصد جیره) که به جیره‌ی پایه افزوده شد. علاوه بر ثبت داده‌های مربوط به عملکرد، در 35 روزگی، به‌منظور بررسی کیفیت گوشت چهار قطعه بلدرچین از هر دو جنس نر و ماده به‌صورت تصادفی از هر تکرار انتخاب و کشتار شدند. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف جلبک در جیره بلدرچین‌ها، بر میانگین افزایش وزن بدن، مقدار خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و وزن زنده نبود (05/0p >)؛ اما تأثیر سطوح مختلف جلبک بر وزن لاشه معنی‌دار بود (05/0p <). همچنین تأثیر سطوح مختلف جلبک بر بازده لاشه معنی‌دار بود (05/0p <). در میزان مالون‌‌دی‌آلدئید گوشت، تفاوت معنی‌داری بین تیمارها وجود نداشت (05/0p >)؛ اما تفاوت معنی‌داری در درصد pH گوشت، ظرفیت نگهداری آب و درصد افت خونابه بین تیمارها مشاهده شد (05/0p <). در کل، نتایج تحقیق حاضر نشان می‌دهد استفاده از جلبک دریایی در سطح 1/0 درصد جیره می‌تواند در بهبود عملکرد و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی، مؤثر باشد. Manuscript profile