هدف از این آزمایش بررسی اثرات جایگزینی کنجاله سویا با سطوح مختلف کنجاله آفتابگردان مکمل شده با آنزیم پروتئاز بر فلور میکربی روده، پی اچ محتویات سنگدان و روده کور و صفات اندام های درونی بدن در مرغ های تخم گذار می باشد. مجموعا، 120 قطعه مرغ تخم گذار سویه بونز وایت از سن 77 تا 86 هفتگی مورد استفاده قرار گرفتند. آزمایش فوق شامل 6 تیمار، 5 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار است. این مطالعه در قالب طرح کاملا تصادفی و بصورت آزمایش فاکتوریل 2×3 (سطوح صفر، 45 و 90 درصد جایگزینی کنجاله آفتابگردان با کنجاله سویا) و آنزیم پروتئاز (صفر و 200 گرم در تن) انجام شد. جهت بررسی فلور میکربی (باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک و اشریشیاکلی) از محتویات روده کور پرنده ها در سن 86 هفتگی نمونه برداری شد. سپس پی اچ محتویات سنگدان و روده کور و صفات اندام های درونی بدن اندازه گیری شدند. جمعیت باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک و اشریشیاکلی و پی اچ سنگدان و روده کور تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P>). سطح 45 درصد جایگزینی کنجاله آفتابگردان در جیره، طول دئودنوم را بطور معنی داری نسبت به سایر تیمارها افزایش داد (05/0P<). سطوح 45 و 90 درصد جایگزینی کنجاله آفتابگردان، وزن سنگدان را بطور معنی داری نسبت به تیمار شاهد افزایش دادند (05/0P<). بطور کلی، نتایج نشان داد که جایگزینی کنجاله آفتابگردان به جای کنجاله سویا و آنزیم پروتئاز هیچگونه اثر معنی داری بر جمعیت میکربی روده کور و پی اچ دستگاه گوارش نداشت ولی افزایش سطح کنجاله آفتابگردان در جیره، طول دئودنوم و وزن سنگدان مرغ های تخم گذار را افزایش داد. Manuscript profile

هدف مطالعه جداسازی و شناسایی باکتریهای مصرف کننده اسیدلاکتیک و بررسی پتانسیل آنها در کنترل اسیدوز شکمبه ای در شرایط آزمایشگاهی بود. مایع شکمبه از سه راس گاو هلشتاین جمع آوری گردید و جداسازی باکتری با استفاده از محیط کشت اختصاصی صورت گرفت. خصوصیات جدایه ها بر اساس شکل و رنگ آمیزی گرم، تولید ایندول، فعالیت کاتالازی و تخمیر برخی قندها بررسی شد. شناسایی جدایه ها با استفاده از توالی یابی نوکلئوتیدی انجام گرفت. نتایج توالی یابی نشان داد که جدایه‌ها بیشترین خویشاوندی را با مگاسفرا السدنیDSM20460 داشتند. در مرحله بعد اثر جدایه ها بر کاهش اسیدلاکتیک و کنترلpH در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. مقدار یک گرم خوراک سریع التخمیرو 10 میلی لیتر مایع شکمبه درون ویالهای شیشه ای قرار داده شد و از هر جدایه دو دوز 5/0 و 1 میلی لیتر به هرکدام تلقیح شد. ویالها به مدت 6 ساعت در انکوباتور قرار گرفتند. تولید گاز، pH و اسیدلاکتیک هر نمونه اندازه گیری شد. استفاده از باکتری، غلظت اسیدلاکتیک را کاهش و تولیدگاز و pH را افزایش داد (0001/0>p). نتایج نشان داد باکتریهای مصرف کننده اسیدلاکتیک، پتانسیل کنترل اسیدوز شکمبه ای را دارند. Manuscript profile