هدف این پژوهش بررسی رابطه علّی سرسختی روان‌شناختی و حمایت اجتماعی ادراک‌شده با بهزیستی روان‌شناختی و نقش میانجی‌گر ترس از ابتلا به کرونا و اضطراب کرونا در دانشجویان دارای سابقه ابتلا به کروناویروس و دانشجویان فاقد سابقه ابتلا بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و از طریق الگویابی معادلات ساختاری (SEM) بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال تحصیلی 1400-1399 بود. از این جامعه، 250 دانشجو به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس‌های سرسختی روان-شناختی کیامرثی و همکاران (1377)، حمایت اجتماعی ادراک‌شده زیمت و همکاران (1990)، ترس از بیماری کروناویروس ویسی و همکاران (1399)، اضطراب بیماری کرونا علی‌پور و همکاران (1398) و بهزیستی روان‌شناختی ریف و کیز (1995) بود. بررسی برازش الگوی پیشنهادی پژوهش با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری (SEM) و با کمک نرم‌افزار AMOS-24 انجام گرفت. اثرات غیرمستقیم نیز با استفاده از روش بوت استراپ بررسی شد. همچنین، مقایسه الگو بین دانشجویان دارای سابقه ابتلا به کروناویروس و دانشجویان فاقد سابقه ابتلا، با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری چندگروهی در نرم‌افزار AMOS-24 انجام شد. نتایج نشان داد که سرسختی روان‌شناختی، حمایت اجتماعی ادراک‌شده، ترس از ابتلا به کرونا و اضطراب کرونا تأثیر مستقیمی بر بهزیستی روان‌شناختی دارند (05/0p<). همچنین، یافته‌های پژوهش حاکی از آن بود که اضطراب کرونا میانجی‌گر رابطه بین سرسختی روان-شناختی و بهزیستی روان‌شناختی بود (05/0p<). در نهایت، نتایج نشان داد که مسیر اضطراب کرونا به بهزیستی روان‌شناختی در دانشجویان دارای سابقه ابتلا به کروناویروس قوی‌تر از دانشجویان فاقد سابقه ابتلا به کروناویروس است (05/0p<). در مجموع، با توجه به یافته‌های این پژوهش، اضطراب و ترس از بیماری مانند کروناویروس از عوامل اثرگذار بر بهزیستی روان‌شناختی هستند، اما ویژگی‌های مثبتی مانند سرسختی روان‌شناختی و حمایت اجتماعی ادراک‌شده نیز از عوامل مهم اثرگذار بر سلامت و بهزیستی روانی افراد هستند. Manuscript profile

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین ویژگی‌های روان‌شناختی مثبت و تعامل والد - کودک با اضطراب کرونای فرزندان بود. روش پژوهش پیمایش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری ، والدین دارای دانش آموز در مقطع ابتدایی در ناحیه 2 تبریز در سال 1400-1399 بودند. با استفاده از نمونه گیری تصادفی در دسترس تعداد 380 نفر از آنان انتخاب شدند و از پرسشنامه ویژگی‌های روانشناسی مثبت رشید (2008)، پرسشنامه رابطه والد - کودک پیانتا (2011) و پرسشنامه اضطراب کرونا علی پور (1398) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که ویژگی‌های روان‌شناختی مثبت (187/0- = r و 01/0 > p) و تعامل والد – کودک (132/0- = r و 01/0 > p) می‌توانند تغییرات مربوط به اضطراب کرونای فرزندان را به‌خوبی پیش بینی نمایند. از بین متغیرهای پیش‌ بین، به‌جز متغیر زندگی خوشایند، سایر متغیرها ارتباط معنی دار با اضطراب ناشی از کرونا داشتند (01/0 > p). همچنین، ارتباط زندگی مسئولانه، زندگی معنادار و عامل نزدیکی با اضطراب ناشی از کرونا منفی و ارتباط تعارض و عامل وابستگی با اضطراب ناشی از کرونا مثبت بود. بنابراین، نتایج حاصل از پژوهش حاضر حاکی از آن بود که ویژگی‌های روانشناسی مثبت و رابطه مثبت کلی والد – کودک میزان اضطراب ناشی از کرونا را در بین فرزندان کاهش می‌دهد. بر این اساس، با توجه به تداوم همه گیری کرونا، ضروری است که مدیران، مسئولان و مشاوران مدارس، با تهیه بروشور و کتابچه های علمی، روان‌درمانی مثبت نگر و بهبود روابط والد - کودک را به والدین آموزش دهند و از این طریق، جهت کاهش اضطراب دانش آموزان گامی عملی بردارند. Manuscript profile

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش راهبردهای کمک خواهی در افزایش سازگاری تحصیلی دختران انجام شد. برای بررسی این پژوهش از پکیچ آموزش راهبردهای کمک خواهی و پرسشنامه سازگاری تحصیلی استفاده شد. تعداد 40 نفر از آزمودنی‌ها انتخاب شده و بعد از اخذ رضایت‌نامه اخلاقی به دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابتدا ابزارهای پژوهش به عنوان پیش آزمون از هر دو گروه به عمل آمد. گروه آزمایش 10 جلسه آموزش کمک خواهی دریافت کردند. سپس بعد از پایان 10 جلسه مجدداً ابزارهای پژوهش به عنوان پس آزمون به عمل آمدند. نتایج نشان داد که آموزش کمک خواهی بر سازگاری تحصیلی تاثیر معناداری دارد. به نحوی که آموزش راهبردهای کمک خواهی باعث افزایش سازگاری تحصیلی می‌شود. Manuscript profile

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی نوروفیدبک و طرحواره درمانی بر رفتارهای پرخطر، اجتناب شناختی و امواج مغزی در بین دختران بزهکار مرکز اصلاح و تربیت تبریز در سال 1401 انجام شد. این پژوهش از نوع طرح های نیمه آزمایشی بود. جامعه آماري پژوهش، دختران بزهکار مرکز اصلاح و تربیت تبریز در سال 1401 بودند . حجم نمونه 45 نفر تعیین شد و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند . جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه رفتارهای پرخطر، اجتناب شناختی، دستگاه الکتروآنسفالوگرافی کمی و پروتکل نوروفیدبک و طرحواره درمانی استفاده شد. افراد گروه آزمایش 20 جلسه نوروفیدبک، گروه دیگر 8 جلسه طرحواره درمانی دریافت کردند اما افراد گروه کنترل در طی این مدت مداخله ای دریافت نکردند. اطلاعات جمع¬آوری شده به کمک روش های آماری توصیفی میانگین و انحراف معیار و روش های آماری استنباطی تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نوروفیدبک و طرحواره درمانی باعث کاهش رفتارهای پرخطر و اجتناب شناختی می شود و امواج مغزی را نیز تغییر می دهند P<./.1 . اما بین این دو روش تفاوت معناداری مشاهده نشد. Manuscript profile