هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی زوج درمانی تلفیقی سیستمی- روان پویشی- رفتاری بر نظارت بر همسر در زوجین ناسازگار مراجعه‌کننده به مراکز مشاورۀ شهر اهواز بود. طرح پژوهش از نوع طرح آزمایشی تک موردی یا تک آزمودنی بود. جامعۀ آماری این پژوهش، کلیۀ زوج های ناسازگار مراجعه‌کننده به مراکز مشاورۀ شهر اهواز در سال 1398 بودند. روش نمونه‌گیری به صورت در دسترس بود که 3 زوج دارای کیفیت زندگی زناشویی پایین انتخاب شدند و تحت مداخلۀ زوج‌درمانی تلفیقی سیستمی- روان پویشی- رفتاری در 12 جلسۀ 90 دقیقه ای قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه های ابعاد کیفیت رابطۀ ادراک شدۀ زناشویی (fletcher et al, 2000) و پرسشنامۀ نظارت بر همسر (Fairgood, 2015) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای ترسیم دیداری یا تحلیل نمودار گرافیکی، شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد شاخص تغییر پایا در مرحلۀ درمان و پیگیری معنادار نیست. درصد بهبودی کلی نیز نشان داد اثربخشی درمان تلفیقی سیستمی- روان‌پویشی- رفتاری بر نظارت بر همسر در زوجین ناسازگار بر اساس طبقه‌بندی بلانچارد در مرحلۀ درمان و پیگیری، در طبقۀ شکست درمان قرار گرفت که به طور کلی حاکی از عدم موفقیت مداخلۀ تلفیقی بر نظارت بر همسر در زوجین ناسازگار بود. Manuscript profile