اندیشۀ سیاسی کوشش فکری و ارائه ‌ی آرای منسجم در باب سیاست و زندگی سیاسی و تلاش برای پاسخ ‌گویی به پرسش ‌هاست. اندیشۀ سیاسی همواره سعی می کند با پی گیری مشکلات و ریشه‌ یابی آن ها به دولت مشروعیّت بدهد و در پی آن، بحران ‌های موجود در جامعه را حل کند. ابوالقاسم لاهوتی نیز از روشنفکرانی است که در اشعار و نوشته‌ های خود، با اندیشه ‌های سیاسی به مسایل اجتماعی و واقعیّت‌ های موجود در جامعه اشاره می‌ کند و پرده از خیانت های قدرت حاکم برمی دارد تا از این طریق مردم ناآگاه را از بی‌ عدالتی ‌های حاکمان وقت آگاه سازد. این پژوهش تلاش می ‌کند تا با تحلیل جامعه‌ شناسی اندیشه‌های سیاسی لاهوتی، بر اساس نظریّه ‌ی آگاهی طبقاتی جورج لوکاچ، به نوع شناخت و طرز تلقّی وی از اجتماع و اوضاع جهان پیرامونش، دست یابد و به این پرسش اصلی پاسخ دهد که لاهوتی برای بیان اندیشه‌ های سیاسی خود از چه ساختارهایی بهره گرفته است؟ پیشینۀ پژوهش در این موضوع بیانگر عدم توجه بسیاری از محقّقین به این امر است و روش تحقیق در این پژوهش از حیث ماهیّت و روش، از گونۀ توصیفی - تحلیلی و بر اساس هدف از نوع بنیادی- نظری است. یافته‌ های پژوهش حاکی از آن است که اندیشه ‌های سیاسی لاهوتی، در چارچوب ساختارهایی چون شخصیّت، هویّت، معرفت (جهان ‌بینی و ایدئولوژی) و ارزش‌ های اخلاقی شکل گرفته و این اندیشه‌ ها مُلهم و متأثّر از آگاهی و دانش دریافته از جهان بیرون اوست که با واکنش‌های عقلانی مناسب همراه بوده و در اشعارش انعکاس یافته است. نتایج تحقیق نیز نشان می دهد که اشعار و سروده‌های لاهوتی بازتاب اندیشه ‌های سیاسی او در چارچوب چنین ساختارهایی است. Manuscript profile

ادبیات معاصر ایران خصوصاً شعر، از دوره ی مشروطه به بعد رنگ و بوی دیگری به خود می‌گیرد و نوآوری در ارائه‌ی شعر معاصر، مهم‌‌ترین دستاورد ادبی این دوره است که نخستین گام در راه تجدد و ایستادن در برابر سنت‌های پیشین ادب فارسی به شمار می‌آید. این ویژگی را می‌توان در حوزه‌های زبانی، فرم، شکل و ساختار، صور خیال و اندیشه و محتوا بررسی کرد. این تحقیق با روش توصیفی _ تحلیلی، به بررسی محورهای نوآوری در شعر ابوالقاسم لاهوتی در عصر مشروطه می‌پردازد که از پیشگامان تجدد در این دوره است. یافته‌های این تحقیق حاکی از آن است که لاهوتی با به کارگیری واژه‌های نو و بیگانه در شعر فارسی، به دامنه ی لغات فارسی می افزاید و موجب گسترش واژگان ایرانی می گردد؛ در ترجمه هایی که از برخی اشعار شعرای روسی می کند، از گونه ای نثر ادبی (شعر منثور) بهره می جوید؛ با کم و زیاد کردن مصراع‌ها در قالب چهارپاره، راهی برای ظهور شعر نو باز می کند و با تغییراتی که در وزن عروضی ایجاد می‌کند، اشعاری در وزن هجایی می‌سراید و به این طریق، طرحی نو می‌ریزد و در برابر سنت‌های پیشین ادبی ایستاده، راه تجدد در پیش می‌گیرد. Manuscript profile