هدف: مطالعه تجربی حاضر با هدف تعیین اثر 10 هفته تمرین استقامتی بر سطوح سرمی و بیان آدیپونکتین در بافت چربی زیرپوستی و همچنین سطوح گلوکز و مقاومت انسولین در رت های دیابتی نوع 2 انجام گرفت. روش اجرا: جامعه آماری را کلیه رت های نر ویستار حیوانخانه دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله تشکیل داده اند که از بین آنها 14 سر رت 10 هفته ای با وزن 10±220 گرم خریداری شدند. در ادامه رت های مورد مطالعه تحت اثر 8 هفته رژیم غذایی پرچرب و تزریق درون صفاقی STZ دیابتی نوع 2 شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه (کنترل و هوازی) قرار گرفتند. سپس گروه هوازی در یک دوره تمرینات هوازی (استقامتی) به مدت 10 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته شرکت کردند. نهایتا 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، سطوح ناشتایی گلوکز، آدیپونکتین سرم و مقاومت انسولین و بیان آدیپونکتین در بافت چربی زیرپوستی هر دو گروه اندازه گیری و توسط آزمون تی مستقل با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج: تمرینات هوازی به کاهش سطوح گلوکز ناشتا و مقاومت انسولین و افزایش معنی دار بیان آدیپونکتین در بافت چربی زیر پوستی در مقایسه با گروه کنترل منجر شد. با این وجود، سطوح سرمی آدیپونکتین در پاسخ به تمرینات هوازی تغییر معنی داری پیدا نکرد. نتیجه گیری: بر پایه این یافته ها، بهبود گلوکز خون و مقاومت انسولین در رت های گروه هوازی نسبت به گروه کنترل احتمالا ریشه در افزایش بیان آدیپونکتین در بافت چربی زیر پوستی در پاسخ به تمرینات هوازی دارد. با این وجود، شناخت مکانیسم های عهده دار بهبود هموستاز گلوکز در پاسخ به تمرینات ورزشی نیازمند اندازه گیری دیگر مولفه های ژنتیکی و هورمونی است.

Manuscript profile

مقدمه وهدف: در مطالعه حاضر، اثر 10 ماه تمرین سی ایکس ورکس (CX) بر برخی شاخص های تعیین دیابت در زنان چاق پری دیابتی اندازه گیری شد. مواد و روش: نمونه آماری 24 زن چاق پری دیابتی هستند که به شیوه تصادفی به دو گروه CX و کنترل تقسیم شدند. گروه CX در یک برنامه تمرینات10 هفته ای CX به تعداد 3 جلسه در هفته شرکت کرده و گروه کنترل از شرکت در هر گونه فعالیت ورزشی منع شدند. سطوح ناشتایی گلوکز، انسولین، حساسیت انسولین و هموگلوبین گلیکوزیله(HbA1C) و شاخص های آنتروپومتریکی در هر دو گروه در شرایط قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شدند. نمونه گیری های خون ناشتا نیز در شرایط قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی با هدف اندازه گیری متغیرهای وابسته در هر دو گروه انجام گرفت. نتایج: 10 هفته تمرین CX به کاهش معنی دار گلوکز، انسولین و هموگلوبین گلیکوزیله و افزایش معنی دار حساسیت انسولین در زنان چاق پری دیابتی در مقایسه با گروه کنترل منجر شد. تمرینات CX همچنین به کاهش معنی دار درصد چربی بدن در مقایسه با گروه کنترل منجر نشد.نتیجه گیری: اجرای تمرینات CX به عنوان یکی از شیوه های جدید تمرین مقاومتی با بهبود شاخص های تعیین دیابت در زنان چاق پری دیابتی همراه است. از این رو، اجرای چنین تمریناتی برای یک دوره نسبتا طولانی با هدف بهبود نیمرخ گلایسمیک پیشنهاد می شود. Manuscript profile