هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین افشاء داوطلبانه و عملکرد مالی شرکت ها و تأثیر سازوکارهای راهبری شرکتی بر عملکرد مالی و همچنین تأثیر سازوکارهای راهبری شرکتی بر رابطه بین افشاء داوطلبانه و عملکرد مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. به همین منظور داده های مربوط به 98 شرکت در بازه زمانی سال های 1390 تا 1398 جمع آوری شد. به منظور بررسی روابط بین متغیرها از رگرسیون چند متغیره همچنین جهت آزمون فرضیه ها از روش داده های ترکیبی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد بین افشاء داوطلبانه و عملکرد مالی شرکت ها ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد. در واقع افزایش افشای داوطلبانه، مشکلات نمایندگی را از طریق کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیریت و سرمایه گذاران کاهش می دهد. با کاهش عدم تقارن اطلاعات، تقاضا برای معاملات افزایش می یابد. با افزایش تقاضا، قیمت سهام بالا رفته و عملکرد مالی شرکت بهبود می یابد. همچنین بین نظام راهبری شرکتی(درونی و بیرونی) و عملکرد مالی شرکت ها نیز ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد. شرکتهایی با سازوکارهای راهبری بهتر، شکاف قیمتی باریک تر، کیفیت بالاتر سهام، کمترین تأثیر قیمت از حجم را به دنبال دارند. این عوامل عملکرد مالی مطلوب شرکت را به دنبال دارد. همچنین نظام راهبری شرکتی ارتباط بین افشاء داوطلبانه و عملکردمالی شرکت ها را تقویت می کند. راهبری شرکتی خوب باعث ارتقای شفافیت و افشا داوطلبانه می شود. افزایش افشا منجر به کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و در نتیجه بهبود عملکرد مالی شرکت می شود. Manuscript profile

هدف این مطالعه بررسی روابط عدم قطعیت محیطی و ریسک های زنجیره تأمین و تأثیر تعدیل کننده انعطاف پذیری زنجیره تأمین در کاهش ریسک زنجیره تأمین است. با استفاده از داده های شرکت نستله، مدل معادلات ساختاری روابط عدم قطعیت محیطی و ریسک های زنجیره تأمین و تأثیر تعدیل کننده انعطاف پذیری زنجیره تأمین را بررسی می کنیم. انواع مناسب انعطاف پذیری را برای کاهش سه جنبه از ریسک زنجیره عرضه شامل؛ ریسک فرایند تولید، ریسک تحویل و ریسک تأمین را شناسایی می نماییم. تحقیقات تجربی ما نشان می دهد عدم قطعیت در زنجیره تأمین منجر به افزایش ریسک فرایند تولید و تحویل می شود و در موارد نامعلوم، انعطاف پذیری تأمین و تولید به کاهش ریسک های فرایند تأمین و تولید کمک نمی کند. با این حال، نتایج ما نیز نشان می دهد که در بازارهای نوظهور مانند ایران که در آن ساختار لجستیک کمتر توسعه یافته است، قابلیت های داخلی به تنهایی نمی توانند در کاهش ریسک عرضه زنجیره تأمین کافی باشد. یافته های ما نه تنها به پر کردن برخی از شکاف ها در مقالات مدیریت ریسک زنجیره عرضه کمک می کند، بلکه به مدیران و محققان در درک بهتر انواع انعطاف پذیری که می تواند ریسک زنجیره عرضه را در محیط های مختلف کسب و کار کاهش دهد، کمک کند. Manuscript profile