کینوا گیاهی بسیار ارزشمند با خاصیت دارویی و غذایی بالا است. به منظور بررسی سطوح مختلف شوری و پرایمینگ بذر بر جوانه‌زنی بذور کینوا آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1397 در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه یاسوج اجرا شد. تیمار‌های آزمایش شامل دو ژنوتیپ کینوا (Titicaca و Giza 1)، سه غلظت پرایمینگ بذور با اسید سالیسیلیک (صفر، 5/0 و 1 میلی‌مولار) و چهار سطح تنش شوری (صفر، 150، 300 و 450 میلی‌مولار NaCl) بود. صفات مورد ارزیابی در این آزمایش شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه‌زنی، یکنواختی جوانه‌زنی، مدت زمان برای 50 درصد جوانه‌زنی، طول گیاهچه، وزن گیاهچه، شاخص بنیه طولی و شاخص بنیه بذری گیاهچه بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تنش شوری، پرایمینگ اسید سالیسلیک، ژنوتیپ و کلیه اثرات دوگانه و سه‌گاته بین تیمارهای آزمایش روی تمام صفات آزمایش معنی‌داری بود (p <0.01). نتایج نشان داد که تا شوری 150 میلی‌مولار NaCl کاهش معنی‌داری در جوانه‌زنی هر دو ژنویپ کینوا مشاهده نشد، اما برای ژنوتیپ Giza 1 جوانه‌زنی بذور در تمام سطوح پرایمینگ اسید سالیسیلیک در شوری 450 میلی‌مولار NaCl به صفر رسید. پرایمینگ بذور با غلظت 5/0 میلی‌مولار اسید سالیسلیک در شوری 450 میلی‌مولار NaCl باعث 60 درصد جوانه‌زنی در ژنوتیپ Titicaca شد. به طور کلی نتایج نشان داد که پرایمینگ بذور با غلظت 5/0 میلی‌مولار اسید سالیسیلیک، در شوری‌های پایین بهتر از سطوح بالای شوری سرعت و درصد جوانه‌زنی هر دو ژنوتیپ کینوا را بهبود می‌بخشد. Manuscript profile

به‌منظور بررسی اثر سطوح شوری و پیش‌تیمار بذر برخصوصیات جوانه‌زنی دو ژنوتیپ کنجد آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار در آزمایشگاه علوم بذر دانشگاه یاسوج انجام شد. فاکتور اول شامل دو ژنوتیپ کنجد (لاین 5 و دشتستان 2)، فاکتور دوم شامل تیمارهای پیش‌تیمار با 25 و 50 میلی‌گرم در لیتر اسید سالیسیلیک و 5 و10 گرم در لیتر NaCl و نیز هیدروپرایمینگ به عنوان شاهد و فاکتور سوم شامل سطوح مختلف تنش شوری شامل شوری 0، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر بود، که بعد از پیش‌تیمار اعمال ‌شد. صفات درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول و وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه و شاخص بنیه گیاهچه اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد افزایش غلظت نمک، تمامی مولفه‌های مربوط به رشد گیاهچه را به طور معنی‌دار تحت تأثیر قرار داده است. تأثیر تنش شوری بر رشد اندام‌های هوایی گیاهچه در مقایسه با اندام زیرزمینی شدیدتر بود. بر اساس شاخص بنیه بذر در سطوح شوری صفر، 3 و 6 دسی‌زیمنس بر متر بیشترین شاخص بنیه بذر به‌ترتیب با 5/01، 5/13 و 3/13 مربوط به لاین 5 و پیش‌تیمار با 25 میلی‌گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک بود که نسبت به شاهد به‌ترتیب 64، 95 و 47 درصد افزایش بنیه نشان داد و نیز در سطح شوری 9 دسی‌زیمنس بر متر، ژنوتیپ دشتستان 2 و پیش‌تیمار با 25 میلی‌گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک با 1/45 بیشترین شاخص بنیه بذر را نشان داد که نشان دهنده‌ی تحمل به شوری بیشتر ژنوتیپ دشتستان2 می‌باشد. بنظر می‌رسد پرایم با 25 میلی‌گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک توانست اثرات ناشی از شوری را تعدیل نماید. Manuscript profile

کینوا گیاهی بسیار ارزشمند با خاصیت دارویی و غذایی بالا است. به منظور بررسی سطوح مختلف شوری و پرایمینگ بذر بر جوانه‌زنی بذور کینوا آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1397 در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه یاسوج اجرا شد. تیمار‌های آزمایش شامل دو ژنوتیپ کینوا (Titicaca و Giza 1)، سه غلظت پرایمینگ بذور با اسید سالیسیلیک (صفر، 5/0 و 1 میلی‌مولار) و چهار سطح تنش شوری (صفر، 150، 300 و 450 میلی‌مولار NaCl) بود. صفات مورد ارزیابی در این آزمایش شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه‌زنی، یکنواختی جوانه‌زنی، مدت زمان برای 50 درصد جوانه‌زنی، طول گیاهچه، وزن گیاهچه، شاخص بنیه طولی و شاخص بنیه بذری گیاهچه بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تنش شوری، پرایمینگ اسید سالیسلیک، ژنوتیپ و کلیه اثرات دوگانه و سه‌گاته بین تیمارهای آزمایش روی تمام صفات آزمایش معنی‌داری بود (p <0.01). نتایج نشان داد که تا شوری 150 میلی‌مولار NaCl کاهش معنی‌داری در جوانه‌زنی هر دو ژنویپ کینوا مشاهده نشد، اما برای ژنوتیپ Giza 1 جوانه‌زنی بذور در تمام سطوح پرایمینگ اسید سالیسیلیک در شوری 450 میلی‌مولار NaCl به صفر رسید. پرایمینگ بذور با غلظت 5/0 میلی‌مولار اسید سالیسلیک در شوری 450 میلی‌مولار NaCl باعث 60 درصد جوانه‌زنی در ژنوتیپ Titicaca شد. به طور کلی نتایج نشان داد که پرایمینگ بذور با غلظت 5/0 میلی‌مولار اسید سالیسیلیک، در شوری‌های پایین بهتر از سطوح بالای شوری سرعت و درصد جوانه‌زنی هر دو ژنوتیپ کینوا را بهبود می‌بخشد. Manuscript profile

به‌منظور بررسی اثر سطوح شوری و پیش‌تیمار بذر برخصوصیات جوانه‌زنی دو ژنوتیپ کنجد آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار در آزمایشگاه علوم بذر دانشگاه یاسوج انجام شد. فاکتور اول شامل دو ژنوتیپ کنجد (لاین 5 و دشتستان 2)، فاکتور دوم شامل تیمارهای پیش‌تیمار با 25 و 50 میلی‌گرم در لیتر اسید سالیسیلیک و 5 و10 گرم در لیتر NaCl و نیز هیدروپرایمینگ به عنوان شاهد و فاکتور سوم شامل سطوح مختلف تنش شوری شامل شوری 0، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر بود، که بعد از پیش‌تیمار اعمال ‌شد. صفات درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول و وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه و شاخص بنیه گیاهچه اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد افزایش غلظت نمک، تمامی مولفه‌های مربوط به رشد گیاهچه را به طور معنی‌دار تحت تأثیر قرار داده است. تأثیر تنش شوری بر رشد اندام‌های هوایی گیاهچه در مقایسه با اندام زیرزمینی شدیدتر بود. بر اساس شاخص بنیه بذر در سطوح شوری صفر، 3 و 6 دسی‌زیمنس بر متر بیشترین شاخص بنیه بذر به‌ترتیب با 5/01، 5/13 و 3/13 مربوط به لاین 5 و پیش‌تیمار با 25 میلی‌گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک بود که نسبت به شاهد به‌ترتیب 64، 95 و 47 درصد افزایش بنیه نشان داد و نیز در سطح شوری 9 دسی‌زیمنس بر متر، ژنوتیپ دشتستان 2 و پیش‌تیمار با 25 میلی‌گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک با 1/45 بیشترین شاخص بنیه بذر را نشان داد که نشان دهنده‌ی تحمل به شوری بیشتر ژنوتیپ دشتستان2 می‌باشد. بنظر می‌رسد پرایم با 25 میلی‌گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک توانست اثرات ناشی از شوری را تعدیل نماید. Manuscript profile

این مطالعه به منظور تنوع بخشیدن به سیستم زراعی ایران با استفاده از گیاه دارویی شنبلیله در کشت مخلوط همراه با کتان با هدف تعیین اثر همزیستی قارچ میکوریزا بر محتوای عناصر گیاهی و تاثیر بر شاخص‌های کشت مخلوط استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و 15 تیمار در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج در سال زراعی 1396 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل کاربرد کود زیستی در سه سطح )شاهد، کاربرد قارچ میکوریزا گونه Funneliformis mosseae و کاربرد قارچ میکوریزا گونه(Rhizophagus irregularis و نسبت‌های کشت در 5 سطح (کشت خالص کتان روغنی، کشت خالص شنبلیله و کشت مخلوط کتان روغنی و شنبلیله با نسبت‌های 1:1، 1:2و 2:1) بود. نتایج نشان داد کاربرد میکوریزا همراه با کشت مخلوط باعث بهبود جذب عناصر پر مصرف و کم مصرف شد به طوری که بیشترین میزان آهن، نیتروژن و پتاسیم برگ و دانه کتان در نسبت کشت مخلوط 1:1همراه با کود میکوریزا دیده شد. همچنین قارچ میکوریزا F. mosseae همراه با کشت مخلوط 1:1 بیشترین نیتروژن، پتاسیم و فسفر برگ شنبلیله را به همراه داشت. برهمکنش کشت مخلوط و کود میکوریزا بر هیچکدام از شاخص‌های سودمندی کشت مخلوط معنی دار نبود؛ ولی کاربرد کودهای میکوریزا باعث افزایش میزان عملکرد ازدست رفته واقعی و نسبت‌ برابری‌زمین کل شد. درکل کاربرد کود میکوریزا علاوه بر بهبود جذب عناصر باعث برتری کشت مخلوط کتان و شنبلیله نسبت به تک کشتی آن‌ها شد. Manuscript profile