هدف از انجام این تحقیق ، بررسی اثر ٣‐ نیترو ٤‐ هیدروکسی فنیل آرسنیکاسید بر پارامترهای رشد (افزایش رشد، میزان مصرف غذا، ضریب تبدیل غذاییو …) و اثر تقویتی دارو بر میزان کارائی دارویSalinomycin (به عنوانیک ترکیب ضدکوکسیدیوزی یونوفوره) در فارمهای تجاری جوجه های گوشتیاست. این مطالعه در یک واحد مرغداری گوشتی در دو سالن مشابه با ظرفیتهای ٥٥٠٠ و ٥٢٠٠ قطعه در هر سالن از نژاد COBBانجام گرفت. در مرحلهنخست اجرا ، ترکیب ٢٠ % ماده موثر از روز اول تا آخر دوره پرورش و به میزان٢٥٠ گرم در هر تن به جیره جوجه های یکی از دو سالن اضافه گردید (گروهآزمایش) در حالی که جوجه های سالن دیگر ( گروه کنترل ) از جیره مشابهبدون ماده فوق تغذیه شدند. جیره هر دو گروه حاویSalinomycinجهتپیشگیری از کوکسیدیوز بود. در روز ٢٨ دوره پرورش از هر گروه کنترل وآزمایش ١٠٠ قطعه جوجه به شکل تصادفی انتخاب و در محل جداگانه ای بهصورت پن های جدا از هم نگهداری شدند. این جوجه ها با مخلوطی از چهارسویه ایمریای شایع در ایران (آیمریا آسرولینا، آ.تنلا، آ.ماگزیما و آ. نکاتریکس)از راه دهانی و به شکل تجربی آلوده شدند، از روز هفتم پس از آلودگی و برایروز متوالی، مدفوع آنها جمع آوری ودر هر گروه جداگانه میزان OPGمحاسبه شد.پس از بررسی و تجزیه تحلیل آماری داده ها بر اساس روش آنالیزواریانس نتایج زیر بدست آمد: تعداد اواوسیست های دفعی در هر گرم مدفوعدر سالن مورد آزمایش نسبت به سالن کنترل در روزهای ٥،٤،٣،٢،١ به ترتیب 26%و 15/6% و 47% و 27/4% و 31/3% کاهش یافت و همچنین کاهش ضریب تبدیل غذایی به میزان 0/36 (8%) و میزان تلفات به میزان 4% و افزایش متوسط وزن نهایی به میزان ٢٥٠ گرم (6%)در سالن مورد آزمایش نشاندهنده تاثیر مؤثر این دارو بر فاکتورهای اندازه گیری شده بود که از نظر آماری معنی دار بود. Manuscript profile

بیماری گامبور یکی از بیماری های مهم صنعت طیور جهان وایران می باشد بطوریکه با واگیری بالا ،تلفات ، رشد ضعیف ، تضعیف سیستم ایمنی که در جوجه ها بویژه در سنین 6-3 هفته ایجاد می کند ،باعث خسارات اقتصادی فراوانی می گردد. ضایعات هیستوپاتولوژیک که در بورس ، طحال و سایر اندامهای لنفاوی ایجاد می گردد جدای از تکروز لمفوسیتها بویژه لمفوسیتهای B، آپوپتوز نیز در تخریب لمفوسیتهای آلوده به ویروس و سلولهای پیرامونی و تخلیه لمفوسیتی در بورس و طحال نقش مهمی دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی رخداد فرایند آپوپتوزیس در سلولهای لمفوسیتی بورس و طحال میباشد برای انجام این کار 50 جوجه 28 روزه SPF انتخاب و به دو گروه 25 تایی کنترل و آزمایش در دو اتاق جداگانه تقسیم بندی شدند. گروه آزمایش با ویروس سویه 499 ایران (IR499) که ازنوع vvIBDV است از راه دهانی و به شکل تجربی آلوده شدند و در گروه کنترل از سرم فیزیولوژی استفاده گردید. در روز چهارم بعد از عفونت ، با بالا رفتن تلفات در گروه آزمایش ، تمام جوجه های هر دو گروه کالبد گشایی ، طحال و بورس آنها برداشت و برای مطالعه میکروسکوپ نوری و الکترونی آماده شدند. در مطالعه میکروسکوپ نوری با شمارش تعداد سلولهای آپوپتوتیک در هر دو گروه مشخص گردید که اختلاف آماری بین این دو گروه وجود دارد (P=0/000) و در بررسی میکروسکوپ الکترونی در گروه آزمایش سلولهای لمفوسیتی آپوپتوتیک با فراگمانتاسیون و متراکم شدن کروماتین و تجمع در زیر غشاء هسته و در بعضی موارد تجمع هلالی آن در زیر غشاء مشخص بوده در حالیکه در گروه کنترل هیچ نشانه ای از آپوپتوز وجود نداشت. بطور کلی پدیده آپوپتوز بواسطه اتصال ویروس به گیرنده های IgM+سطح لمفوسیتهای B و وادار کردن سلولهابه ترشح بعضی از سیتوکینها ایجاد می گردد.بطور کلی این پدیده به پروتئین های VP2 و (NS) 17KD برمی گردد. با توجه به معنی دار بودن تعداد سلولهای آپوپتوتیک در جوجه های گروه آزمایش و مشاهده تغییرات شدید لمفوسیتهای B در اثر آپوپتوز در این مطالعه و نیز مطالعات قبلی که در این زمینه صورت گرفته ، می توان نتیجه گرفت که ویروس گامبور و اثر تخریبی و تضعیف سیستم ایمنی خود را نه تنها با نکروز بلکه با القاء آپوپتوز نیز انجام می دهد. Manuscript profile

هدف از انجام این مطالعه، بررسی مقایسه‌ای آویلامایسین و ایمونووال (MOS) در بهبود سطح ایمنی هومورال جوجه‌های گوشتی می‌باشد. در این مطالعه 360 قطعه جوجه گوشتی نژاد کاب (‍Cobb) در 3 گروه 120تایی کاملاً مشابه، با 4 تکرار 30تایی در هر گروه انتخاب و قفسه‌بندی گردیدند. در گروه آزمایش 1 به مقدار 1 کیلوگرم در تن ایمونووال (MOS) و در گروه آزمایش 2 به مقدار 100 گرم در تن آویلامایسین به جیره پایه افزوده شد، ولی گروه کنترل تنها از جیره پایه استفاده نمود. در روزهای 9، 17، 25 دوره پرورشی (یعنی یک روز قبل و 7 و 14 روز بعد از تجویز اولین واکسن B1 نیوکاسل) از هر گروه 40 قطعه جوجه به‌صورت کاملاً تصادفی انتخاب گردید و نمونه خون از آن‌ها اخذ شد. سپس میزان آنتی‌بادی‌های ایجادی در سرم حاصل از واکسن نیوکاسل در هر سه نوبت 9، 17، 25 روزگی، به‌وسیله روش HI تعیین گردید. بعد از تجزیه و تحلیل آماری به‌وسیلهANOVA و آزمون چند دامنه‌ایDuncan ، نتایج حاصل از عیار آنتی بادی‌های سرم به‌وسیله HI در روز 9 دوره پرورشی معنی‌دار نبود. نتایج حاصل از تست HI در روز 17 دوره پرورشی (32/0± 01/5 در گروه کنترل، 27/0± 27/5 در گروه آزمایش 1 و 20/0± 13/5 در گروه آزمایش 2) معنی‌دار نبود. نتایج حاصل از تست HI در روز 25 دوره پرورشی (44/0± 04/5 در گروه کنترل، 47/0± 87/5 در گروه آزمایش 1 و 41/0± 61/5 در گروه آزمایش 2) نشان‌دهنده وجود اختلاف آماری معنی‌دار (05/0P <) بین گروه آزمایش 1 و 2 با گروه کنترل بود. ولی بین دو گروه آزمایش 1 و 2 اختلاف آماری معنی‌دار مشاهده نگردید، گرچه عیارآنتی‌بادی‌های سرم در گروه آزمایش 1 ( ایمونووال) 26/0 لوگ افزایش را نسبت به گروه آزمایش2 (آویلامایسین) نشان می‌داد. ایمونووال (MOS) به عنوان یک فرآورده طبیعی به طور قابل ملاحظه‌ای قادر است توانایی تولید آنتی‌بادی ضد B1 را در پاسخ به واکسن B1 نیوکاسل بهبود ببخشد و از طرفی به‌علت اینکه هیچ‌گونه باقی مانده دارویی در گوشت طیور بجای نمی‌گذارد، می‌تواند به عنوان یک جایگزین مناسب برای نسل آنتی بیوتیک‌های محرک رشد باشد. Manuscript profile

هدف از انجام این تحقیق، مقایسه عیار پادتن سرمی 8 نوع واکسن زنده تجاری برونشیت عفونی در جوجه‌های گوشتی بود. 320 قطعه جوجه گوشتی یک روزه نر (سویه 308 راس) به‌طور تصادفی به 8 گروه تیمار (هر گروه شامل 3 تکرار) تقسیم شدند. در روز 8 دوره پرورشی هر یک از گروه‌ها نوع متفاوتی از واکسن زنده برونشیت عفونی را به‌صورت قطره چشمی دریافت کردند. در روزهای 22 و 29 دوره پرورشی از هر گروه، 12 قطعه جوجه به‌طور تصادفی انتخاب شده و پس از خون‌گیری و جداسازی سرم، جهت تعیین عیار پادتن سرمی، آزمایش الایزا بر روی نمونه‌ها انجام شد. میانگین عیار پادتن سرمی ضد واکسن‌های برونشیت عفونی در بین گروه‌های آزمایشی در روز 22 دوره پرورشی نشان داد که بین گروه دریافت‌کننده واکسن HIPRAVIAR Colon/ H120 و گروه‌های دریافت‌کننده واکسن‌های Nobilis Ma5+ Clone30، H120 و Cevac Vitabron L اختلاف معنی‌داری وجود دارد (05/0p<)، ولی در بین سایر گروه‌های آزمایشی از لحاظ عیار آنتی‌بادی اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. میانگین عیار پادتن سرمی ضد واکسن‌های برونشیت عفونی در بین گروه‌های آزمایشی در روز 29 دوره پرورشی نشان داد که در بین گروه‌های آزمایشی از لحاظ عیار آنتی‌بادی اختلاف معنی‌داری وجود ندارد. مقایسه عیار پادتن سرمی ضد واکسن‌های برونشیت عفونی در گروه‌های آزمایشی بین روزهای 22 و 29 دوره پرورشی نشان داد که در بین گروه‌های دریافت‌کننده واکسن‌های Gallivax IB88، Nobilis Ma5+Clone30 وCevac Vitabron L اختلاف معنی‌داری وجود دارد (05/0P<) ولی بین سایر گروه‌های آزمایشی اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. Manuscript profile

مایکوپلاسما گالی سپتیکوم به عنوان یکی از اصلی ترین پاتوژن های پرندگان، خسارات اقتصادی فراوانی را به صنعت مرغداری وارد می کند. هدف اصلی این مطالعه شناسایی گونه مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در نمونه های بالینی با استفاده از روش 16S rRNA PCRمی باشد. برای بررسی تیتر سرمی، 18 فارم تخم گذار تجارتی و 8 فارم مادر گوشتی انتخاب و تست RSAT (Rapid Serum Agglutination Test) انجام گردید. جهت نمونه‌برداری برای PCR (Polymerase Chain Reaction)، از 17 فارمی که در تست RSAT مثبت شده بودند، 10 فارم انتخاب و 109 سوآپ استریل از شکاف کامی، نای، کیسه هوایی و ریه از هر فارم تهیه گردید. سه سوآپ از سه پرنده داخل یک لوله آزمایش حاوی یک میلی لیتر PBS انداخته شد و به آزمایشگاه منتقل گردید تا برای انجام PCR مورد استفاده قرار گیرد. در این مطالعه، پرایمرهای اختصاصی برای ژن 16S rRNA استفاده شد. پرایمرهای مورد استفاده برای ژن16S rRNA کاملاً اختصاصی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم می باشد و با تمام مایکوپلاسما ها و دیگر باکتری های موجود در نای طیور قابل تفریق است. از 26 فارم مورد آزمایش، 17 فارم در تست سرمی RSAT مثبت شدند. محصولPCR تولیدی توسط پرایمرهای اختصاصی، در 10 فارم، 46 نمونه معادل 2/42 درصد در PCR ، باند 530 جفت بازی را برای همه سویه های فیلدی بر روی ژل الکتروفورز تشکیل داد.16S rRNA PCR با حساسیت بالا می تواند در تشخیص قطعی عفونت با مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در آزمایشگاه به کار برده شود. Manuscript profile

در این مطالعه، 600 عدد جوجه یک روزه سویه Cobb 500 به شش گروه A، B،C،D ،E وF (هر گروه در قالب چهار تکرار 25 قطعه ای در شش قفس جداگانه) تقسیم‌بندی شدند. از ابتدا تا پایان دورة پرورشی، به جیره غذایی پایه گروه B آنتی بیوتیک محرک رشد به میزان g/ton 100، به گروه C پروبیوتیک با دز میانگین g/ton 100، به گروه D اسید فایر با دز g/ton 800، به گروهE پری بیوتیک با دز kg/ton1 و به گروه F دیواره سلولی مخمر با دز kg/ton4 افزوده شد، در حالی که جیره غذایی گروه A فاقد هرگونه مادة محرک رشد بود. جهت مطالعه پارامترهای تولیدی از جمله افزایش وزن، مرگ و میر، مقدار دان مصرفی، ضریب تبدیل غذایی (FCR) و فاکتور تولیدی اروپا (EEF) از هر گروه 100 قطعه جوجه هر هفته انتخاب و فاکتورهای تولیدی مورد نظر محاسبه گردید. در سه نوبت و در هر نوبت از هر گروه، تعداد 20 قطعه جوجه به صورت تصادفی انتخاب گردیده و خون گیری (یک روز قبل، 7 و 14 روز بعد از اولین واکسن B1 نیوکاسل) جهت انجام تست HIانجام گرفت. نتایج به دست آمده توسط آزمون های آماری نشان داد که استفاده از مواد محرک رشد طبیعی نه تنها باعث افزایش میزان ایمنی هومورال می شوند، بلکه فاکتور های تولیدی را نیز بهبود می بخشند (05/0p <). Manuscript profile

بتاگلوکان‌های حاصل از دیواره سلولی مخمر به عنوان جایگزین‌هایی برای آنتی‌بیوتیک‌ها می‌باشند زیرا، نشان داده شده که آنها عملکرد رشد را بهبود می‌دهند و سیستم ایمنی پرندگان نابالغ را تحریک می‌کنند. در این مطالعه تأثیر سطوح مختلف بتاگلوکان مخمر بر برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی ارزیابی شد. 144 قطعه جوجه یک‌روزه نژاد رأس 308 شامل 72 قطعه جوجه نر و 72 قطعه جوجه ماده در پن‌های جداگانه تحت شرایط کاملاً یکسان از نظر محیط پرورشی و تغذیه ای در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی (فاکتور نخست: سطوح بتاگلوکان شامل صفر، 04/0 و 08/0 درصد جیره غذایی پایه و فاکتور دوم: جنس: نر و ماده) با سه تکرار تقسیم‌بندی و اجرا گردید. در روز 34 از هر تکرار دو نمونه خون اخذ گردید و سطح پلاسمایی آلبومین، گلوبولین، پروتئین تام و اوره اندازه گیری شد. آنالیز آماری نتایج بدست آمده نشان داد که فاکتور بتاگلوکان مخمر اثر معنی داری بر آلبومین، گلوبولین، اوره و پروتئین تام پلاسمای خون نداشت. ولی اثر جنس بر آلبومین و پروتئین تام پلاسما معنی دار بود (05/0>p)، به طوری‌که میزان آلبومین و پروتئین تام پلاسمای جوجه‌های ماده به صورت معنی‌داری بیشتر از جوجه‌های نر بود. اثر متقابل دو فاکتور نیز معنی دار نبود. بنابراین، در مجموع می توان چنین نتیجه‌گیری کرد که بتاگلوکان مخمر در سطوح یاد شده فاقد اثر معنی دار بر فراسنجه های مورد مطالعه است. Manuscript profile