تأثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید و بتا 1- 3 گلوکان بر شاخص‌های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه بچه ماهی سفید به مدت 45 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاٌ تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد) ، 5/0 و 1 گرم پربیوتیک به ازای هر کیلوگرم جیره به ازای هر کیلوگرم جیره تجاری (حاوی 35٪ پروتئین و 12٪ چربی) در قالب سه تیمار با 3 تکرار طراحی شد. آزمایش درون تشت‌های پلاستیکی 40 لیتری انجام گرفت. تعداد 20 عدد بچه ماهی سفید با میانگین وزنی3/13±7/646 میلی‌گرم ذخیره سازی و تغذیه شدند. با توجه به نتایج بدست آمده تفاوت معنی‌داری در شاخص ضریب تبدیل غذایی، درصد غذای خورده شده روزانه، نسبت کارایی پروتئین، افزایش بیومس، کارایی غذا، نسبت کارایی چربی، ارزش تولید چربی، چربی بدست آمده، نرخ بازماندگی و شاخص قیمت در بین تیمارها وجود داشت (05/0P Manuscript profile

توسعه سریع پرورش ماهی و افزایش تقاضا برای ماهی منجر به ایجاد کشت متراکم ماهی شده است، که این خود باعث افزایش عوامل استرس زا برای ماهی و در نتیجه تشدید خطر ابتلا به بیماری شده است. تا به حال، استفاده از مواد شیمیایی به طور گسترده ای برای پیشگیری و درمان استفاده شده است، ولی استفاده از داروهای شیمیایی دارای اثرات منفی متعدد بر محیط زیست (ایجاد سویه های مقاوم باکتریها) و سلامت انسان (تجمع در بافت ها) می باشد. از این رو، مدیریت بیماری در آبزی پروری باید بر اساس روشهای دوستدار محیطزیست و پایدار صورت گیرد. گزارش شده است که محصولات گیاهی تحریک کننده اشتها و افزایش وزن هستند، و به عنوان تحریک کننده ایمنی عمل می کنند و دارای اثرات ضد باکتری و ضد عامل بیماریزا در آبزیان هستند که به علت فعالیت مولکول هایی مانند آلکالوئیدها، ترپنوئیدها، ساپونین ها و فلاونوئیدها می باشد. با این حال، استفاده از گیاهان دارویی در ابتدای راه می باشد و هنوز هم دانش کمی در مورد اثرات دراز مدت آنها روی فیزیولوژی ماهی و همچنین عدم یکسان سازی در تهیه عصاره و مصرف عصاره های گیاهی وجود دارد. این مقاله با هدف بررسی استفاده از محصولات گیاهی و اثرات بیولوژیکی و فیزیولوژیکی آن در فیل ماهی پرورشی بر شاخص های رشد، خون، بیوشیمی و ایمنی انجام شده است. Manuscript profile

هدف از انجام این تحقیق بررسی ترکیب بیوشیمیایی لاشه فیل ماهی (Huso huso) جوان پرورشی تغذیه شده با عصاره زنجبیل (Zingiber officinale) بود. بدین منظور ماهیان با میانگین وزنی 8/0±15 گرم به روش خوراکی و با سطوح 5/0% و 1% عصاره هیدروالکلی زنجبیل به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نمونه برداری در انتهای دوره پرورش از بافت بدن صورت گرفت و شناسایی ترکیبات مغذی بدن با استفاده از روش های استاندارد صورت گرفت. نتایج نشان داد بیشترین مقدار پروتئین لاشه بطور معنی داری مربوط به تیمار 5/0% عصاره زنجبیل و معادل 49/18 درصد و کمترین مقدار پروتئین لاشه مربوط به تیمار شاهد معادل 5/16 درصد بود (05/0>P). در میزان چربی لاشه و خاکستر لاشه تفاوت معنی داری بین ماهیان مشاهده نگردید (05/0<P). در مجموع میتوان نتیجه گیری کرد عصاره زنجبیل سطح 5/0 درصد اثر مطلوبی بر ترکیبات بیوشیمیایی بدن فیل ماهی پرورشی داشته است. Manuscript profile

هدف از انجام این تحقیق بررسی ترکیب بیوشیمیایی لاشه فیل ماهی (Huso huso) جوان پرورشی تغذیه شده با عصاره زنجبیل (Zingiber officinale) بود. بدین منظور ماهیان با میانگین وزنی 8/0±15 گرم به روش خوراکی و با سطوح 5/0% و 1% عصاره هیدروالکلی زنجبیل به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نمونه برداری در انتهای دوره پرورش از بافت بدن صورت گرفت و شناسایی اسیدهای چرب با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگراف انجام شد. نتایج نشان داد در محتوای اسیدهای چرب اشباع (ΣSFA) تفاوت معنی داری بین ماهیان تغذیه شده با عصاره زنجبیل و گروه شاهد مشاهده نشد. در میزان اسیدهای چرب تک زنجیره غیراشباع (MUFAΣ) تفاوت معنی داری بین تیمار بدست آمد (05/0>p) و بیشترین میزان در تیمار 1% تعیین گردید. بیشترین میزان اسید چرب چندغیراشباع در تیمار 5/0% عصاره زنجبیل مشاهده شد و تفاوت معنی داری با گروه شاهد داشت(05/0>p). بیشترین نسبت w-3/w-6 مربوط به تیمار 5/0% عصاره بود ولی به لحاظ آماری اختلاف معناداری بین تیمارهاوجود نداشت. بیشترین شاخص PUFA/SFA بطور معنی داری در ماهیان تغذیه شده با عصاره 5/% زنجبیل بدست آمد (05/0>p). در مجموع می توان نتیجه گیری کرد با توجه به اینکه نسبت PUFA/SFA و ω-3/ω-6 در ماهیان تغذیه شده با عصاره زنجبیل بهبود معنی داری یافته است لذا افزودن عصاره زنجبیل می تواند باعث افزایش ارزش غذایی پروفایل اسید چرب، تولید فیل ماهی ارگانیک و سلامت مصرف کننده شود. Manuscript profile