در سال‌های اخیر توجهی ویژه به واسطه‌های مقاومت انسولینی نظیر ادیپونکتین شده است که در دوران آبستنی در بافت جفت تولید و بیان شده و از این طریق اثرات خود را بر جنین در حال رشد و سلامت مادر القاء می کنند. در این مطالعه برای اولین بار، تأثیر نانوذره سلنیم و سلنیت سدیم بر میزان نسخه‌برداری ژن ادیپونکتین بافت جفت در دوره انتقالی مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور، 20 رأس میش 4 ماهه آبستن، به‌صورت تصادفی انتخاب و در زمان 10 روز منتهی به زایمان، هر روز تجویز خوراکی مکمل‌های سلنیت سدیم (به میزان 1/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و نانوذره سلنیوم (در دو دوز 05/0 و 1/0 میلی‌گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن) به آن ها صورت گرفت. به گروه شاهد هم آب مقطر با حجم مشابه خورانده شد. پس از زایمان با نمونه‌برداری از جفت، میزان نسخه‌برداری از ژن ادیپونکتین به روش real-time RT-PCR و بر اساس روش مقایسه‌ای ΔΔCt-2 تعیین شد. نتایج حاصله نشان داد که اضافه نمودن مکمل‌های سلنیومی به جیره غذایی میش‌های آبستن، موجب کاهش معنی‌دار در میزان نسخه‌برداری ژن ادیپونکتین می‌شود که در این خصوص، عملکرد سرکوب‌گری نانوذره سلنیوم به مراتب برتر از سلنیت سدیم بود. Manuscript profile

سلنیوم در ساختمان سلنوپروتئین و هورمون ها نقش حیاتی دارد. فعالیت آنزیم استئارویل کو آنزیم آ اشباع زدا منجر به شکل گیری اسیدچرب غیراشباع تک رشته ای از اسیدچرب اشباع می شود. مطالعه حاضر جهت بررسی اثر تجویز خوراکی نانوذرات سلنیوم بر میزان نسخه برداری ژن آنزیم استئارویل کو آنزیم آ اشباع زدا بافت چربی دنبه بره های نر قبل از بلوغ جنسی انجام شد. بدین منظور چهارده رأس بره نر تازه از شیر گرفته انتخاب شده و در گروه های تیمار 1 و 2 (هر یک 5 رأس) و شاهد (4 رأس) تقسیم شدند. نانوذره سلنیوم طی 20 روز متوالی با دوز 0/05 و 0/1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن به ترتیب به گروه های تیمار 1 و 2 و آب مقطر با حجم مساوی به گروه شاهد خورانده شد. نمونه برداری از بافت چربی دنبه در روزهای صفر (قبل از خوراندن نانوذره)، 20 و 30 صورت گرفت و میزان بیان ژن آنزیم استئارویل کو آنزیم آ اشباع زدا به روش RT-PCR تعیین شده و داده های حاصله با بهره گیری از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه در سطح 0/05 Manuscript profile

Zinc oxide (ZnO) nanoparticles have been attracted for their antibacterial effects along with their safety, suitable physicochemical properties, and cost effectivity. The aim of this study was to synthesize ZnO nanoparticles and investigate their antibacterial effects on multidrug resistant (MDR) uropathogenic bacteria. ZnO nanoparticles were constructed by wet chemical method with inhibitor. Structural and optical evaluation of zinc oxide nanoparticles was performed by Ultraviolet absorption spectroscopy, X-ray diffraction (XRD), and Tunneling microscopy. Uropathogenic bacteria were isolated from the patient’s pediatric urine and identified through biochemical testing. Antibiotic resistance pattern of the isolates was determined by disk diffusion method and the antibacterial activity of ZnO nanoparticles was detected by pour plate method at the concentrations of 0.0125, 0.025, 0.05, 0.1, 0.2, 0.4, and 0.8 g/l. The produced ZnO nanoparticles had a hexagonal shape with the crystal size of 15 nm and an optical size of 3 nm. The minimum effective concentration of these nanoparticles that inhibited the bacterial growth was 0.05 g/l. E.coli was generally found to be the most frequent cause of UTI in children in Isfahan, in the center of iran, with the mean prevalence of 64%. Most cases of resistance were related to Ampicillin, Amoxicillin, Tetracycline and the highest sensitivity was related to Chloramphenicol, Gentamicin, Trimethoprim/Sulfamethoxazol. The results of the present study, in accordance to the previously approved safe characteristics of ZnO nanoparticles, concentration of 0.05 g/l is proposed to be evaluated for in vivo usage for treatment of urinary tract infections. Manuscript profile