در این مقاله تغییرات الگوی آبشستگی ناشی از جریان خروجی جت های مستغرق با تغییر در چیدمان جت ها بررسی شده است. در این راستا، کلیه پارامترهای موثر بر رفتار جت های مستغرق، بررسی و با استفاده از آنالیز ابعادی روابط بدون بعد استخراج شد. جهت بررسی ارتباط بین این پارامترها یک مدل فیزیکی در آزمایشگاه رسوب سازمان آب و برق استان خوزستان ساخته و آزمایشهای مختلف در دبی های متفاوت جت و در چهار سناریو انجام گردید. این سناریوها شامل بررسی اثر شکل جت در حالت چیدمان منفرد و مرکب، و همچنین اثر فاصله و زاویه در چیدمان مرکب می باشند. سپس ابعاد آبشستگی در پایین دست جت، اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بهترین عملکرد از نظر توسعه آبشستگی مربوط به جت لوزی شکل می باشد این در حالیست که پارامتر شکل جت در چیدمان مرکب، پارامتر تأثیرگذاری نبوده، همچنین با افزایش فاصله افقی میان جت های مرکب تمامی پارامترهای آبشستگی به جز پارامتر عرض کاهش می یابند. از سوی دیگر کاهش زاویه میانی جت های مرکب مایل موجب کاهش الگوی آبشستگی می گردد. Manuscript profile