خشکسالی به عنوان یکی از بزرگ ترین بلایای طبیعی بشمار می آید، چه، تاثیر آن بر جوامع بشری بیش تر از دیگر بلایای طبیعی است. مطالعه در زمینه ی خشکسالی نقشی بسیار مهم در برنامه‌ریزی‌ها و مدیریت منابع آب دارد. هدف این مقاله، تحلیل و بررسی خشکسالی بر اساس داده‌های بارندگی سالانه در استان تهران با استفاده از آلگوریتم بدون فراسنج تحلیل مکانی شبکه‌های عصبی (SANN) می‌باشد. داده‌های بهنجارسازی و معیار شده ی بارندگی به درجات معینی از شدت خشکسالی (بسیار زیاد، زیاد، متوسط و بدون خشکسالی) بر اساس روش حدآستانه و استفاده از توزیع بهنجار معیار طبقه‌بندی شدند سپس احتمالات خشکسالی در هر نقطه معین در منطقه تعیین شد و براساس نمایه ی شدت خشکسالی بیزین به درجات خشکسالی معین طبقه‌بندی شدند. همچنین، نقشه‌های شدت خشکسالی در استان تهران که نشان دهنده ی تغییرات مکانی از شدت خشکسالی برای کل منطقه در یک سال بخصوص می‌باشند، رسم گردیدند. نتایج نشان می‌دهند که در طول دوره‌ی آماری 30 ساله (1387-1358) 7/16% سال‌ها دارای خشکی بسیار زیاد، 65/26% سال‌ها دارای خشکی زیاد،30% سال‌ها دارای خشکی متوسط و 65/26% سال‌های بدون خشکی بوده اند که 23 درصد خشکسالیها مربوط به دهه ی نخست و دو دهه ی دیگر به گونه ی مساوی 5/38 درصد خشکسالی ‌ها را به خود اختصاص داده‌اند   Manuscript profile