مقدمه و هدف: رفتارهای خودشکن، اعمالی هستند که آگاهانه و از روی عمد انجام می‌شوند و با وجود پیامدهای مثبت، در نهایت منجربه شکست می‌شوند. این پژوهش با هدف ساخت، رواسازی و اعتباریابی پرسش‌نامه رفتارخودشکن تحصیلی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری، شامل دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود و نمونه پژوهش ۱۲۶۵نفر (۵۴۸ پسر و ۷۱۷ دختر) به روش نمونه‌‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. در ساخت پرسش‌نامه از مطالعات پیشین رفتار خودشکن تحصیلی، پرسش‌نامه رفتار خودشکن کانینگهام (54) و بررسی مؤلفه‌های آن بر اساس ادبیات نظری استفاده شد. برای بررسی روایی سازه، داده‌های به دست آمده به دو گروه (۶۳۳ و۶۳۲ نفر) تقسیم شد.داده‌های گروه اول برای تحلیل عامل اکتشافی و داده‌های گروه دوم برای تحلیل عامل تأییدی به کار گرفته شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد ۳۵ گویه بر ۳ عامل شامل«اهمال‌کاری/خود ناتوان‌‌سازی»، «ناتوانی در جهت‌گیری هدف/عملکردی» و«ارزیابی نادرست از خود» بارگذاری شدند که در مجموع توانستند ۳۸/۰ درصد از واریانس آزمون را تبیین کنند. پس از تلفیق گویه­ها تحلیل عاملی تأییدی نشان از برازش خوب مدل با داده‌ها داشت.هم‌چنین، همسانی درونی کل پرسش‌نامه معادل ۸۵/۰ بود. بحث و نتیجه‌گیری:این پرسش‌نامه برای بررسی رفتار خودشکن تحصیلی ساخته شده است و نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که پرسش‌نامهیاد شده از روایی و پایایی مطلوب بر‌خوردار و برای سنجش رفتارخودشکن تحصیلی در کنار ابزارهای تشخیصی دیگر مناسب است. Manuscript profile