هدف پژوهش حاضر بررسی رابطۀ سکوت سازمانی و قصد جابه‌جایی با نقش میانجی اوباشگری سازمانی در بیمارستان قائم مشهد است. هدف این پژوهش کاربردی و روش و ماهیت توصیفی-پیمایشی آن از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش را تمام کارکنان بیمارستان قائم مشهد هستند که با توجه به فرمول کوکران 294 نفر به‌صورت تصادفی ساده برای نمونه انتخاب شدند. داده‌ها با پرسش‌نامه جمع‌آوری شد، بدین‌صورت که برای سنجش سکوت سازمانی از پرسش‌نامۀ ون داین و همکاران (2003) ، برای سنجش قصد جابه‌جایی از پرسش‌نامۀ موبلی و همکاران (1979) و برای اوباشگری سازمانی از پرسش‌نامۀ پرانجیک و همکاران (2006) استفاده شد. پایایی پرسش‌نامۀ مذکور با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای متغیرهای اوباشگری سازمانی (8/0)، سکوت سازمانی (74/0) و قصد جابه‌جایی (87/0) به دست آمد و روایی محتوا و صوری پرسش‌نامه نیز تأیید شد. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار ایموس 24 استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد بین سکوت سازمانی با قصد جابه‌جایی رابطه‌ای معنادار وجود دارد و نقش میانجی اوباشگری سازمانی تأیید شد.