منطقه‌ ارسباران استان آذربایجان شرقی‌‌، شاعران متعددی دارد که در شعر آن‌ها موتیفها و مضامین برجسته ادبیات فارسی تکرار شده است‌‌. در این مقاله با معرفی ادبیات این منطقه و نگاهی کلّی به جایگاه شعر در آن‌‌، زبان شعر این منطقه در دیوان شش شاعر معاصر آن: سالک اهری تبریزی‌‌، مرتضی موسوی‌‌، حامد اهری‌‌، امام‌ویردی سامانی‌‌، اسماعیل سلطانی و حسین دوستی بررسی شده است‌‌. نتایج بررسی زبان‌شناختی نشان میدهد‌‌؛ زبان شعر آن‌ها تحت تأثیر عناصر و واژههای خاص موتیفهای غنائی، عرفانی‌‌، حماسی ادبیات کلاسیک است‌‌. قالب شعرشان غزل‌‌، قصیده‌‌، رباعی و دوبیتی است‌‌، فقط موسوی در قالب شعر نو‌‌، چند شعر دارد‌‌. تأثیرپذیری از زبان شعر شاعران کلاسیک در شعر این منطقه به‌ویژه در شعر سامانی دیده میشود‌‌. در موتیفهای عرفانی و غنائی کلاسیک‌‌، واژههای عرفان و غنا فراوانی دارند‌‌. واژههای غنائی در شعر همه آن‌ها آمده و واژههای عرفانی در شعر سلطانی‌‌، سالک اهری و حامد اهری شاخصه یافته است‌‌. در موتیف وطنخواهی زبان و لحن حماسی در شعر حسین دوستی آمده است‌‌. در کلیت زبان شعرشان ساده و عاری از تکلف است اما از میان شاعران پژوهش‌‌، شعر اسماعیل سلطانی دشوار و ادامه شعر متکلفانه شعر کلاسیک است‌‌.