اثر محلول‌پاشی الیسیتورهای غیرزیستی بر ترکیبات بیوشیمیایی گل همیشه بهار تحت تنش خشکی طی یک آزمایش فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. عامل اول محلول پاشی الیسیتورها در 8 سطح (شاهد، آرژنین، گلوتامین، استرادیول، آرژنین + گلوتامین، آرژنین + استرادیول، گلوتامین + استرادیول، گلوتامین + آرژنین + استرادیول) و عامل دوم دور آبیاری در سه سطح (1 روز، 3 روز و 6 روز) بود. متابولیت‌های بیوشیمیایی شامل کاروتنوئیدها، فلاونوئیدها، فنل‌ها، درجه بریکس گل و برگ اندازه گیری شد. براساس نتایج، الیستورها به‌طور معنی‌داری بر صفات بیوشیمیایی شامل کاروتنوئیدها، فلاونوئیدها، مواد فنولی و شاخص بریکس برگ و گل تأثیر معنی دار دشتند. دور آبیاری بر محتوای پرولین تأثیر معنی‌داری داشت (0/05>P)، اما تأثیر آن بر سایر صفات معنی‌دار نبود. تجزیه واریانس اثرمتقابل محلول‌پاشی و دور آبیاری نشان داد که اثر متقابل بر محتوای مواد فنلی‌ معنی‌دار بود (0/01>P). بیشترین میزان مواد جامد محلول برگ (درجه بریکس) تحت ترکیب تیماری گلوتامین × دور آبیاری 6 روزه، بالاترین درجه بریکس گل تحت تیمار گلوتامین + استرادیول × دور آبیاری یک روز بدست آمد. در نهایت مشخص شد که گلوتامین در بهبود صفات مورد مطالعه بهتر از آرژنین و استرادیول عمل می کند. در شرایط تنش آبی برخی از صفات مانند مواد جامد محلول افزایش یافت. به طور کلی گلوتامین نسبت به آرژنین و استرادیول در بهبود صفات مورد مطالعه برتری دارد.