عملیات فسفاتهکاری دما پایین، برای کامل شدن عملیات پوششدهی به زمانهای طولانی نیاز دارد و بنابراین، جهت کاهش زمان عملیات میتوان از تسریع کنندههای مکانیکی، شیمیایی و الکتروشیمیایی استفاده کرد. در این مقاله تاثیر روشهای گوناگون فعالسازی مکانیکی سطح فولاد ساده کربنی، نظیر ساچمهپاشی، سنبادهزنی با ورق سنباده شماره 180 و ماسهپاشی، بر ویژگیهای نظیر زبری و ساختار لایه فسفاته اعمالی فلز پایه مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه پوششهای حاصله به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، نشان داد که عملیات ساچمهپاشی به دلیل افزایش بیش از حد زبری سطح، تاثیری منفی بر ساختار لایه فسفاته حاصله داشته، سبب درشتتر شدن و توزیع نایکنواخت بلورهای فسفاته میشود. از سوی دیگر، مشاهده شد که آمادهسازی سطح به وسیله عملیات ماسهپاشی، به دلیل تشکیل پروفیل زبری مناسب روی سطح، سبب افزایش مراکز جوانهزنی بلورهای فسفاته در مقایسه با حالتی شد که آمادهسازی سطح به وسیله عملیات سنبادهزنی انجام گرفت. در نتیجه، با پرداخت سطح به وسیله عملیات ماسهپاشی، پوششهایی ریزدانه و متراکمتری بدست آمد. در ادامه نیز با توجه به اندازهگیری زمان بهینه فسفاتهکاری، ضخامت، وزن و چگالی پوششهای اعمالی روی سطوح با بافت سطحی گوناگون، مشاهده شد که فعالسازی سطح به وسیله روش ماسهپاشی، سبب تشکیل پوششی چگالتر با وزن کمتر در زمانهای فسفاتهکاری کوتاهتر شد.  Manuscript profile