از آنجا که دانشگاه‌ها اغلب تلاش می کنند سازگاری بین اعضاء هیئت علمی و دانشگاه را توسعه دهند، جامعه‌پذیری سازمانی در این میان نقش اساسی دارد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی پیشران‌های موثر بر جامعه‌پذیری اعضاء هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی انجام شد. روش تحقیق به‌صورت کیفی است. جامعه آماری این پژوهش را خبرگان و اساتید باتجربه دانشگاهی تشکیل می دهند که تعداد آنها در بخش کیفی 12 نفر است. تکنیک مدل‌سازی ساختاری تفسیری جهت طراحی مدل و شناسایی مولفه‌های پیشران‌های جامعه‌پذیری اعضاء هیئت علمی مورد استفاده قرار گرفت پس از استخراج پیشران‌ها در بخش کیفی، در بخش کمی مدل ساختاری–تفسیری، با شرکت 10 نفر از خبرگان دانشگاهی اجرا شد. جهت گردآوری اطلاعات از روش مطالعات کتابخانه‌ای و مصاحبه نیمه‌ساختاریافته بهره گرفته شده است. روایی محتوا توسط اساتید راهنما مورد تایید قرار گرفت. بر اساس مدل طراحی شده، فرصت‌های تعامل، شبکه‌های اجتماعی و حمایت‌ها در سطح اول مدل طراحی شده قرار گرفتند. جهت‌سازها و روابط مربیگری در سطح دوم مدل قرار گرفتند. هم‌چنین بر اساس نمودار قدرت نفوذ-قدرت وابستگی، مولفه شبکه‌های اجتماعی در ناحیه وابسته، مولفه‌های حمایت‌ها و فرصت‌های تعامل در ناحیه پیوندی و مولفه‌های جهت‌سازها و مربیگری در ناحیه مستقل قرار گرفتند.