به همراه گسترش سریع فناوری‌های نانومواد، نانوذرات اکسيد روی به وفور در جنبه های مختلف زندگی انسانها مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه تغییرات بافت‌شناختی ساختار کلیه در مواجه با تیامیت در مقابله با تجویز نانوذرات اکسيد روی در موش مورد ارزیابی قرار گرفت. 20 سر رت نر نژاد ویستار بالغ انتخاب شده و به طور تصادفی در 4 گروه 8 تایی تقسیم بندی شدند. گروه اول، گروه کنترل؛ گروه دوم، گروه تیامین (30 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)؛ گروه سوم، گروه نانوذرات اکسید روی (50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و گروه چهارم، گروه نانوذرات اکسید روی همراه با تیامین در نظر گرفته شدند. تمامی تزریقات به شکل داخل صفاقی صورت گرفت و تمام شرایط حفظ حقوق حیوانات رعایت گردید. در انتهای آزمایش، خون حیوانات جهت استفاده از سرم برای انجام تستهای بیوشیمیایی اخذ و نمونه های بافت کلیه جهت ادامه مراحل تهیه اسلاید گرفته شد. نتایج نشان داد که تغییرات بافت شناسی مشهودی در گروه نانوذرات قابل مشاهده است. گلوکز خون و HDL کاهش معنی داری را در گروه نانوذرات نسبت به گروه کنترل نشان داد. از سویی، کلسترول، LDL، BUN و کراتینین افزایش معنی داری را در گروه نانوذرات نسبت به گروه کنترل نشان داد. تزریق همزمان نانوذرات همراه با تیامین تغییرات بافتی و بیوشیمیایی ایجاد شده را تا حد زیادی تقلیل داده بود. تیامین می تواند اثرات مخرب دوز بالای نانوذرات اکسید روی را بر کلیه موش های صحرایی کنترل کند.