هرچند پدیداری فضای سایبر در عصر جدید زمینه‌ساز بسیاری از پیشرفت‌های بشری گردیده ولی در همین راستا نیز بسیاری از نابسامانی‌های فضای حقیقی را نیز میزبانی نموده است. امروزه در سطح بین‌المللی بسیاری از تعارض‌ها با استفاده یا به تعبیری سوءاستفاده از ظرفیت‌های این فضا، در این وادی نمود یافته‌اند که یکی از مهم‌ترین آن‌ها حملات و تخاصمات سایبری است. دولت‌های مختلف فضای مذکور را به عنوان میدان جنگ تلقی نموده و در راستای ایراد خسارت به دیگرانی هستند که آنان را دشمن خود خطاب می‌نمایند، که یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین این کشورها ایالات متحده‌ی آمریکا می‌باشد که با استفاده از تجهیزات فوق پیشرفته خود به این اقدامات علیه دولت‌های دیگر دست می‌یازد. در همین راستا ضرورت توجه به حملات سایبری که می‌تواند منجر به مسئولیت دولت‌ها گردد اجتناب‌ناپذیر است چرا که برخی از این حملات می‌تواند ناقض اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها-به عنوان قاعده‌ی آمره حقوق بین‌الملل- گردد. مقاله‌ی حاضر با یاری جستن از روش تحلیلی توصیفی به این نتیجه دست یافته است که برخی از حملات سایبری ایالات متحده با توجه به دارا بودن عناصری همچون تهاجم آگاهانه، نقض استقلال دولت‌ها و عنصر اجبار ناقض اصل عدم مداخله می‌باشد و تلاش‌ها برای پر کردن شکاف‌ها به نتایج کاملاً متفاوتی از درج ارزش‌های دموکراتیک تا تقویت ناخواسته گرایش‌های حمایت‌گرا منجر شده و تاکنون سایبری شدن تأثیر ملموسی بر اصل عدم مداخله و کیفیت آن نداشته است.