هدف اصلی این پژوهش تبیین معیارهای امکان پذیری استقرار نظام مشارکت عمومی – خصوصی در ایران با رویکرد مسئولیت سازمانی و ارائه الگوی مطلوب است. پژوهش به روش ترکیبی کیفی و کمی اجرا گردید. جامعه آماری بخش کیفی شامل خبرگان مدیران، اساتید دانشگاهی، اعضای اتاق بازرگانی ایران و متخصصین حرفه بوده؛ روش نمونه گیری، غیر احتمالی هدفمند / گلوله برفی بوده و حجم نمونه با روش اشباع نظری مشخص شد. در مرحله کمی از مجموع جامعه آماری 1860 نفره کارفرمایان، مشاوران و پیمانکاران فعال در پروژه های مشارکت عمومی– خصوصی با استفاده از روش نمونه گیری ساده، 295 نفر انتخاب شدند. بر اساس نتایج، 19 سوال برای متغیر معیارهای امکان‌پذیری استقرار با روایی و پایایی 0.581 و 0.877 و 21 سوال برای متغیر نظام مشارکت عمومی – خصوصی با روایی و پایایی به ترتیب 0.579 و0.882 و 13 سوال برای متغیر مسئولیت سازمانی با روایی و پایایی0.513 و 0.853 تایید شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از نرم افزارهای Smart-Pls2 و SPSS24 تجزيه ¬و تحليل و بر اساس نتایج، هر دو متغیر پژوهش با متغیر نظام مشارکت عمومی – خصوصی رابطه معنادار دارند. ضریب برازش مدل نهایی پژوهش معادل 0.64 و نشان دهنده برازش در حد عالی و تایید مدل نهایی است. Manuscript profile