هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری بر افسردگی و رضایت جنسی در مبتلایان به دیابت نوع دو انجام شد.روش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا آزمایشی تک موردی از نوع خطوط پایه چندگانه ناهمزمان بود. جامعه پژوهش مبتلایان به دیابت نوع دو شهر مشهد در سال 1398 بودند که از میان آنها 4 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. هر چهار نفر به صورت انفرادی تحت 6 جلسه 90 دقیقه‌ای درمان فعال‌سازی رفتاری قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش مقیاس‌های افسردگی بک (1967) و رضایت جنسی هادسون و همکاران (1981) بود. داده‌ها با استفاده از شاخص تغییر پایا (RCI) و ماکزیمم درصد بهبودی (MPI) تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان فعال‌سازی رفتاری به‌طورمعناداری باعث کاهش افسردگی و افزایش رضایت جنسی در هر چهار نفر از مبتلایان به دیابت نوع دو شد.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، برنامه‌ریزی برای استفاده از این روش درمانی ضروری است. در نتیجه، مشاوران و درمانگران می‌توانند از روش درمان فعال‌سازی رفتاری در کنار سایر روش‌های درمانی برای بهبود ویژگی‌های روانشناختی به‌ویژه کاهش افسردگی و افزایش رضایت جنسی استفاده کنند. Manuscript profile