مقدمه و هدف:داربست­های زیستی که از ماتریکس خارج سلولی تشکیل شده­اند قابلیت تسهیل تجدید ساختار در تعداد زیادی از بافت­ها را دارا می­باشند. این مطالعه به منظور بررسی اثر القایی داربست مثانه گوسفند نژاد اهلی بر روی سلول­های بافت بلاستما در شرایط برون تنی انجام شد.روش کار:ابتدا مثانه گوسفند با قرارگیری در SDSیک درصد به مدت 24 ساعت همراه با چرخش آرام کاملاً سلول­زدایی شد. سپس به منظور تهیه بافت بلاستما با پانچور مخصوص لاله­های گوش خرگوش نر نژاد نیوزیلندی پانچ و حلقه بلاستمایی حاصل شد. در ادامه داربست سلول­زدایی شده در شرایط استریل در مرکز حلقه بلاستما قرار گرفته و به محیط کشت انتقال داده شد. سپس جهت مطالعات میکروسکوپ نوری از رنگ­های هماتوکسیلین ائوزین و پیک اندیگو و آبی تولوئیدین استفاده شد. هم­چنین نمونه­هایی از روزهای 15 و 20 برای مطالعه با میکروسکوپ الکترونی گذاره آماده سازی شدیافته­ها:رشته­های کلاژن در ماتریکس مثانه بعد از سلول­زدایی حفظ شده بودند. در روزهای 15 و 20 کشت بیشترین مهاجرت سلول­های بلاستمایی به داربست مثانه دیده شد. در روز 10 و 15 کشت تعدادی سلول نابالغ در مسیر تمایز به سلول­های فیبروبلاست و آدیپوسیت مشاهده شد. در روز 15 کشت تمایز سلول­های بلاستما به سلول­های پوششی و در روز 20 کشت تمایز آن­ها به سلول­های فیبروبلاست و آدیپوسیت مشاهده گردید. نتیجه گیری:داربست مثانه قابلیت القای سلول­های بلاستمایی را دارد و باعث می­شود سلول­های بلاستمایی علاوه بر مهاجرت به آن به انواعی از سلول­ها تمایز یابند این رویداد با توجه به آن­که از هیچ عامل رشد و محرک دیگری در محیط کشت استفاده نشده بود حائز اهمیت است. Manuscript profile